Συμφωνίες μπλέ

Η ζωή, η τέχνη, ο έρωτας, ο αθλητισμός είναι μόνιμοι αγώνες αντιπαραθέσεων. Το καλό με το κακό, το ατυχές με το εύστοχο είναι πάντα μια πολύ κοντινή συνθήκη. Πόσο μάλλον όταν οι καταστάσεις είναι ως συνήθως πιεστικές και θα είναι πάντα πιεστικές αν αναλογιστούμε πόσο βραχύβια είναι η ύπαρξη μας με αυτόν τον κόσμο.

Αβαντάροντας το φίλο και οικοδεσπότη μας τον κατά τον εικονικό κόσμο γνωστό και ως Prowler θα πω δύο ιστορίες επαναστατικού χαρακτήρα από την προεπαναστατική Ρωσία. Η μία είναι προϊόν μυθοπλασίας…

Το 1908 ο Sergei Shchukin, ρώσος αριστοκράτης και μαικήνας των τεχνών, αποφασίζει να αγοράσει ένα μπλε πίνακα για ένα από τα δωμάτιά του. Παραγγέλνει λοιπόν από τον Henri Matisse, τότε ανερχόμενο ακόμα ζωγράφο, έναν πίνακα. Ο πίνακας αυτός θα ήταν η «γαλάζια συμφωνία». Ο Ματίς ζωγράφισε τον πίνακα αλλά διαπίστωσε ότι κάτι ήταν λάθος. Το χρώμα… Επιζωγράφισε τον πίνακα και από μπλε τον έκανε κόκκινο. Η επαναστατική αυτή πράξη του Ματίς, τον οδήγησε στη δημιουργία ενός από τους καλύτερους πίνακές του, και ενός εκ των πλέον αναγνωρίσιμους της μοντέρνας τέχνης, την «Κόκκινη συμφωνία».

Ο Σεργκέι Αϊζενστάιν κάθεται μέσα στο γεμάτο βιβλία γραφείο και μόλις έχει πάρει στα χέρια του ένα σενάριο, «Θωρηκτό Ποτέμκιν». Είναι σκεπτικός. Κάτι δεν του κολλάει στο σενάριο και θέλει να το αλλάξει. Η ιστορία που διάβασε εξελίσσεται σε δύο πράξεις. Η πρώτη λαμβάνει χώρα πάνω στο θωρηκτό το 1905. Οι ναύτες διαμαρτύρονται για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης αλλά και για το συσσίτιο καθώς ανακάλυψαν ότι τους σέρβιραν σκουληκιασμένο κρέας. Ο «καλός» ναύτης Ντμίτρι Ζουμπίν με το που το βλέπει αυτό παίρνει μια βάρκα και φεύγει από το πλοίο για να εκτονώσει την κατάσταση και να έχουν ένα στόμα λιγότερο στο πλοίο. Οι άλλοι ναύτες επαναστατούν με αποτέλεσμα να καταλάβουν το πλοίο αλλά και να σκοτωθεί ένας εκ των υποκινητών, ο Βακούλνιτσουκ.

Η δεύτερη πράξη διαδραματίζεται στην ηλιόλουστη Οδησσό. Ο κόσμος συρρέει να ασπαστεί τον νεκρό Βακούλνιτσουκ. Η αστυνομία επιτίθεται στο συγκεντρωμένο πλήθος. Επικρατεί πανικός καθώς ανοίγουν πυρ κατά των αμάχων. Μέσα στις γενικές σκηνές χάους ο σεναριογράφος εστιάζει σε μια άλλη παράλληλη ιστορία. Ο Ντμίτρι βλέπει τα πάντα γύρω του να διαλύονται, καθώς πίνει τον καφέ του με θέα το ατελείωτο κλιμακοστάσιο της Οδησσού. Κάποια στιγμή ένα καροτσάκι ξεφεύγει από τα χέρια της μητέρας. Ο Ντμίτρι το βλέπει αυτό και τρελαίνεται. Σηκώνεται και οι μυείς στο σώμα του συσπώνται,το αίμα στις φλέβες κοχλάζει, η καρδία του χτυπάει δυνατά σαν κύμβαλο στο ρυθμό ενός απόκοσμου πολεμικού εμβατηρίου, το βλέμμα του ανέκφραστο, το στόμα του στεγνό, ο κρύος ιδρώτας λούζει τα κατσαρά του μαλλιά. Δεν θα το αντέξει και αυτό, ήρθε η στιγμή του. Τα δάχτυλα στο χέρι του σφίγγουν σχηματίζοντας γροθιά, τα δόντια του τρίζουν, ο φακός εστιάζει στο χέρι καθώς αργά και γεμάτο ένταση και οργή ανεβαίνει. Τελικά φτάνει στο μέτωπο του και σκουπίζει τον ιδρώτα, ο ιδρώτας έπεφτε στα μάτια του και δεν έβλεπε καλά τη σφαγή. Ήταν γεννημένος αρχηγός και κάτι έπρεπε να κάνει για αυτό…

Ο Αϊζενστάιν συνεχίζει να κοιτάζει έξω από το παράθυρο σκεπτικός, κάτι πρέπει να κάνει με το σενάριο. Ο Ζουμπίν τον έχει προβληματίσει. «Αν η επανάσταση συνεχίσει με αυτούς τους ήρωες, βλέπω σε λίγα χρόνια τον γενικό γραμματέα του κόμματος να διαφημίζει αμερικάνικες πίτσες» μουρμουρίζει ανάμεσα στα χείλη του. Κάτι δε πάει καλά με τον Ντμίτρι, κάτι δεν πάει καλά με τις αξίες μας…

________________

Η ασύμφωνη αυτή συμφωνία συνετέθη μετά το 0-2 επί του παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ και αφού ο θλιμμενος μας ηγέτης σκόραρε.