Δε θα μάθουμε ποτέ αν όλη η ιστορία ήταν προμελετημένη ή απλώς σύμπτωση. Συμπτώσεις βέβαια για κάποιον που έχει περάσει 50 χρόνια στα γήπεδα δεν υπάρχουν, εκτός κι αν πάθει δηλητηρίαση όλη η ομάδα μια μέρα πριν τον αγώνα, αυτό είναι σύμπτωση. Εκεί ακριβώς είναι που φαίνεται και η σοφία και η γοητεία του ανδρός. Ο Μπόλονι είναι σταρ, είναι ο μάστερ Yoda των γηπέδων, όχι γιατί θα μάθει στο κάθε επίδοξο ντουγάνι Luke Skywalker να κλωτσάει τη μπάλα, αν και έμαθε στο πιο φλώρο ήρωα που έγινε ποτέ πως να νικήσει την αυτοκρατορία, αλλά γιατί μας δίδαξε ότι η θεωρεία πάντα μπορεί να υπερισχύσει της πράξης. Κάτι σαν τον ΠΑΟΚ μας δηλαδή, που ο μύθος μας είναι πολύ μεγαλύτερος από τα πραγματικά αποτελέσματα (το σχόλιο αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι) .
Sorry to the ladies, katouriomane omws.
Η απόλυτη Monthy Pythons ατάκα από το στόμα του οδοντίατρου. Δεν υπάρχει πιο ευφυής αφορμή για να ξεκινήσει κανείς ένα διάλογο που μπορεί να προαναγγείλει την αποχώρησή του. Τα ευυπόληπτα ΜΜΕ μας τον έχουν "σκίσει" εδώ και αρκετό καιρό, για όλα όσα δε ξέρει και που ξέρουν αυτοί, για το μυθικό του συμβόλαιο που είναι στα 2/3 και βγάλε του υπερεπιτυχημένου λάτρη του ποδοσφαίρου Δον Φερνάντο και κάτι λιγότερο επίσης από την σούμα των Μπερέτα-Δερμιτζάκη-Χάβου. Αυτός όμως περιμένει να κάνει το καλύτερο του παιχνίδι μετά από καιρό και στη συνέχεια του κάνει το πιο δυνατό πρακτικό αστείο που μπορούσε να σκεφτεί, και τους αφήνει να τρέχουν και να τον δικαιολογήσουν.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο άθλημα, είναι και ο μύθος που δημιουργεί γύρω από το όνομα του. Είναι οι ιστορίες και οι δυνάμεις συνοχής που ενώνουν τον κόσμο, είναι ο επικός λόγος του αρχηγού, είναι η αισιοδοξία της νίκης. Είμαστε εμείς που θέλουμε να ταυτιστούμε με αυτούς. Ο Ρουμάνος το νιώθει, το οσμίζεται στον αέρα της πόλης μας, δεν είμαστε ούτε νούμερα, ούτε ποσά, ούτε εισιτήρια, είμαστε ρομαντικά γοριλλάκια που με την ίδια ευκολία που μπορούμε να διαλύσουμε για πλάκα όποιον μας στραβοκοιτάξει, αποβλακωνόμαστε στη μυρωδιά της μασχάλης της πρώτης γοριλλίτσας. Το ποδόσφαιρο δεν έχει επιχειρήσει ποτέ να διώξει τα αρχέγονα ένστικτά μας και όποιος το έχει καταλάβει αυτό δεν έχει βγει ποτέ χαμένος. Η βία, ο ανταγωνισμός, το ερωτικό κάλεσμα, ο πόλεμος, η πρόκληση, η αμφισβήτηση που είναι τα βασικά μας χαρακτηριστικά σε όλη τη φάση της Δαρβινικής εξέλιξης, μπορούν με μεγάλη ευκολία να αντικατασταθούν με αντίστοιχους ποδοσφαιρικούς όρους.
Τα ίδια και παρόμοια έλεγα και για τον Ίβιτς και από τότε δε ξανάπαιξε, ελπίζω με τον Μπόλονι να διαψευστώ και να τον έχουμε για πολύ ακόμα. Το μόνο που έχω να πω είναι,
Μπόλονι, ηδονή...
Βέβαια η ηδονή στους κροτάφους του καθενός ηχεί διαφορετικά και ως γνωστό η προεδρική μας ιντελιγκέντσια διαβάζει πολύ Σοπενχάουερ*, οπότε μην εκπλαγείτε αν ακούσουν ήττα με διαζευκτικό.
_____________
* Α.Σοπενχάουερ: "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκαιο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου