Νίκος Παππάς: Irreversible ou pas η ιστορία του μπασκετικού ΠΑΟΚ?

Έτος 2015, ο ΠΑΟΚ μετά από 23 χρόνια στέφεται πρωταθλητής Ελλάδος. Έτος 2014, ο ΠΑΟΚ πρώτη φορά σπάει το δίδυμο ΠΑΟ-ΟΣΦΠ στην κορυφή της Α1 μετά το 2002. Έτος 2013, ο ΠΑΟΚ κατακτά με άνεση το κύπελλο Ελλάδος (με αντίπαλο μία μικτή του γαυροβάζελου γιατί η κλήρωση δεν μπορεί να μην φέρει και τους 2 στον τελικό) και παίρνει wild card για τους ομίλους της Ευρωλίγκας. Έτος 2012, ο Νίκος Παππάς μεταγράφεται στον ΠΑΟΚ.

Αυτό θα ήταν ένα εναλλακτικό Irreversible που θα έδινε Oscar πρωτότυπου σεναρίου υποσκελίζοντας ακόμα και γατάκια του είδους τύπου Christopher Nolan. Irreversible ή μήπως reversible (δηλαδή αντιστρεπτή) ή ιστορία του μπασκετικού ΠΑΟΚ? Αντιστρεπτή, όπως όλοι γνωρίζουμε, ονομάζεται κάθε μεταβολή που μπορεί να γίνει και αντίστροφα, δηλαδή ξεκινώντας απ' την τελική κατάσταση του συστήματος (μετά τη μεταβολή) να μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στην αρχική του κατάσταση. Αν λοιπόν θεωρήσουμε αυθαίρετα ως αρχική κατάσταση για τον ΠΑΟΚ το 1991 και τελική τη σημερινή, μπορούμε να επανέλθουμε πίσω στην αρχική κατάσταση και με ποιόν τρόπο? Βλέποντας το ματς του Σαββάτου,μία ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου και αυτή η ελπίδα είχε όνομα: Νίκος Παππάς. Γιατί? Γιατί έχει απλά τα 3 χαρακτηριστικά για να στήσεις μία ομάδα επάνω του:

Ένα: Eίναι νέος (και ωραίος)

Αν δεν διαβάσεις κάπου την ηλικία του θαρρείς ότι είναι τουλάχιστον 25, ωστόσο δεν έχει συμπληρώσει ακόμα τα 22. Από το 2007 που κατέκτησε το Παγκόσμιο Σχολικών Πρωταθλημάτων και έπειτα, είναι μέλος όλων των Εθνικών ομάδων, 3 συνεχόμενες χρονιές μέλος της all-star πεντάδος σε όποιο tournois αγωνιζόταν (μία φορά πρώτος σκόρερ στο Fiba Europe under 20) ενώ κατέκτησε 2 χρυσά και 2 αργυρά μετάλλια.

Δύο: Έχει περίσσιο ταλέντο

Όλοι όσοι τον έβλεπαν μιλούσαν για μία μετενσάρκωση του Kill Bill: Δεν έχει τρομερό σουτ απέξω (μάλιστα έχει αργή «μηχανική» στο σουτ όπως ο VSpan) ωστόσο έχει καλό shot selection με αποτέλεσμα τα ποσοστά του από το τρίποντο να είναι παραπάνω από ΟΚ σε γενικές γραμμές (ενώ έχει και το κλασσικό midrange σουτάκι που οφείλει να έχει το οποιοδήποτε σύγχρονο SG). Σε κάτι άλλο που μοιάζει με τον MVP του τελευταίου μήνα της Ευρωλίγκας είναι ότι πολλές φορές ξεκινάει τη ντρίμπλα από πολύ νωρίς (είτε από λάθος σημείο) αλλά πάντα βρίσκει τον τρόπο να splitάρει έξω ή να πασάρει στη weak side είτε, λόγω των spin moves μέσα στη ρακέτα, τελικά να σκοράρει (συνήθως με tableau). Δεν έχει τρομερό ball handling ability, όχι ιδιαίτερα playmaking ικανότητες, αλλά τελικά ο Νίκος είναι ένα κλασσικό (και πραγματικό) combo guard: ΚΑΙ εκτελεστής ΚΑΙ δημιουργός.

Tρία: Έχει guts

Δεν είναι (ακόμα) o απόλυτος clutch player όπως ο Kobe αλλά δεν φοβάται να πάρει το κρίσιμο σουτ. Παρόλο που δεν είναι super αθλητικός (ούτε ιδιαίτερα γρήγορο τον λές ούτε too much εκρηκτικό), έχει δείξει στο παρελθόν απέναντι σε «έγxρωμα» guards (Γάλλους ή Αμερικανούς) ότι δεν έχει θέμα και μπορεί να παίξει και σωστή άμυνα με χαμηλωμένα πόδια και τοποθετόντας σωστά το υπόλοιπό του σώμα. Στο ματς με τον πρωταθλητή Ευρώπης έκλεψε 3 φορές τη μπάλα και μάλιστα σε μία φάση (νομίζω κλέβοντας από τον Διαμαντίδη) κάρφωσε επιδεικτικά με το ένα χέρι (θυμίζω σε μία αντίστοιχη φάση με το Ρέθυμνο ο Stiggers έχασε το layup). Έλα, έλα πες την αλήθεια φίλε ΠΑΟΚσή, δεν σου ψιλο(ΞΑΝΑ)σηκώθηκε??????