Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Besame μούτσο

Με ηδονή σας άφησα στο τελευταίο μου κείμενο με Δώνη σας βρήκα. Μπόλονι ηδονή για την ακρίβεια, τελικά ο ρουμάνος έφυγε γιατί οι ταλαιπωρημένοι παίκτες διαμαρτυρήθηκαν ότι ο κόουτς γαμούσε στην προπόνηση.

Τουλάχιστον πήγαινε ο βοηθός… 

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Άνδρα μοι ένεπε μούτσο, πολύτροπον. 40 πόντους μούτσο που λέει και το ανέκδοτο, τι να τον κάνεις; Το στέλνεις λιγάκι να πολωνίσει στα λιβάδια, να ξεσκάσει, να δυναμώσει η τρίχα του και να χαμογελάσει το χειλάκι του και μετά τον βγάζεις στο σφυρί, έτσι κι αλλιώς με τόσο ταλέντο δε θα μείνει ποτέ Μονάκος.  

Η μεταπολίτευση τέλος κύριοι. Η ομάδα αλλάζει σελίδα και προφανώς έχει άμεσα αποτελέσματα και στην χώρα όπως λένε και οι ποδοσφαιρικοί σοφοί της πόλεως μας. Στο τελευταίο έτος, και ενδεχομένως και ύστατο σύμφωνα με τους προγόνους του Κοντρέρας,  η ομάδα τελεί ύπο καθεστώς βελούδινης επανάστασης. Τα σύμβολα μας έχουν αρχίσει και υποστέλλονται. Πρώτο ήταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Φερνάνδου, στη συνέχεια η κάρα του Σέργιου του οσιομάρτυρα, μετά του ιεράρχη Βασίλειου από την Γκαγκατσία και τέλος  το ταριχευμένο περιβραχιόνιο του αρχηγού της εθνικής που βρισκόταν στο μαυσωλείο κάτω από το χλοοτάπητα του  “Da Luz”. Αυτά όμως τα αντιλαμβάνεται εύκολα και ο κάθε αδαής, είναι απλά θέμα χρόνου ώστε να φανεί ότι το  κενό του Σβούρα που αποχώρησε αθόρυβα είναι το πλέον δυσαναπλήρωτο. 

Ο Σβούρας ήταν ο μόνος που είχε καταστρώσει project plans που θα ανέβαζαν τον σύλλογο σε άλλο επίπεδο. 

«ΕΣΠΑ στη Πρέσπα» όλα τα νήματα είχαν κινηθεί κατάλληλα για να πάρει ο πρόεδρος  επιδότηση στην κατηγορία νεανική επιχειρηματικότητα, ώστε να ανοίξει ένα ξενώνα στο τριεθνές κομμάτι της λίμνης. Ο ξενώνας θα μεταβιβάζονταν στη συνέχεια σε οφ-σορ και με τα αφορολόγητα έσοδα του θα γινόταν ο ΠΑΟΚ μεγάλος, φανταστείτε καθαρά Δευτέρα και αγίου πνεύματος τι θα γινόταν… Ο πόλεμος που δέχτηκε ήταν μεγάλος και αφού αρχικά του στέρησαν το όνειρο με την δικαιολογία ότι ο Τέο είναι πάνω από 35, στη συνέχεια δεν άφησαν να εντάξει ούτε την Ιωάννα στη γυναικεία επιχειρηματικότητα.  

«Τα λαβράκια του Σακουλέβα» εκ πρώτης φαντάζει ως πρότζεκτ ιχθυολογικού ενδιαφέροντος, κι όμως το σχέδιο ήταν σατανικό. Θα έβρισκε παρτίδες με λαβράκια και θα διοχετεύαμε σε όλη την ευρώπη τα τσικό μας.  Δυστυχώς έγινε πανικός και πάλι και το σύστημα μας καταδίωξε και πιάσανε τον Άκη οπότε έμεινε μόνο η Λαύρα χωρίς το άκη, αλλά και έτσι ο σβούρας την έκανε αγία και προχώρησε το πλάνο. Και μετά ο σοφολογιότατος δεν ήρθε και χάθηκε και η αγία, έφυγαν και τα λάμδα και όταν κάναμε κάβα στην κάβλα είδαμε ότι από την λαύρα έμεινε μόνο η αύρα . Αυτό ήταν η κόκκινη γραμμή, ο Σβούρας χωρίς παίχτες αλλά μόνο με του Γκαρσία την αύρα δε μπορούσε να μείνει. 

Και φτάσαμε εδώ που είμαστε τώρα. Στο σημείο που ο λαός Δώνη και ο καλλιτέχνης παίρνει, ή μήπως τα είπα ανάποδα; Ότι κι να είπα συγχωρέστε με, τα χαστούκια που έχω δεχτεί είναι αλλεπάλληλα, δε φτάνει που καθημερινά είμαστε στα χαρακώματα ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα, ο Σταύρος του νότου, που ανέβηκε σύμφωνα με βιογραφικό του στα μέρη μας πριν από 32 χρόνια για γίνει ο Σταύρος (των σπορ) του βορά, εγκατέλειψε το ράδιο.