Dr Strangelove

Δε θα μάθουμε ποτέ αν όλη η ιστορία ήταν προμελετημένη ή απλώς σύμπτωση. Συμπτώσεις βέβαια για κάποιον που έχει περάσει 50 χρόνια στα γήπεδα δεν υπάρχουν, εκτός κι αν πάθει δηλητηρίαση όλη η ομάδα μια μέρα πριν τον αγώνα, αυτό είναι σύμπτωση. Εκεί ακριβώς είναι που φαίνεται και η σοφία και η γοητεία του ανδρός. Ο Μπόλονι είναι σταρ, είναι ο μάστερ Yoda των γηπέδων, όχι γιατί θα μάθει στο κάθε επίδοξο ντουγάνι Luke Skywalker να κλωτσάει τη μπάλα, αν και έμαθε στο πιο φλώρο ήρωα που έγινε ποτέ πως να νικήσει την αυτοκρατορία, αλλά γιατί μας δίδαξε ότι η θεωρεία πάντα μπορεί να υπερισχύσει της πράξης. Κάτι σαν τον ΠΑΟΚ μας δηλαδή, που ο μύθος μας είναι πολύ μεγαλύτερος από τα πραγματικά αποτελέσματα (το σχόλιο αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι) .

Sorry to the ladies, katouriomane omws.

Η απόλυτη Monthy Pythons ατάκα από το στόμα του οδοντίατρου. Δεν υπάρχει πιο ευφυής αφορμή για να ξεκινήσει κανείς ένα διάλογο που μπορεί να προαναγγείλει την αποχώρησή του. Τα ευυπόληπτα ΜΜΕ μας τον έχουν "σκίσει" εδώ και αρκετό καιρό, για όλα όσα δε ξέρει και που ξέρουν αυτοί, για το μυθικό του συμβόλαιο που είναι στα 2/3 και βγάλε του υπερεπιτυχημένου λάτρη του ποδοσφαίρου Δον Φερνάντο και κάτι λιγότερο επίσης από την σούμα των Μπερέτα-Δερμιτζάκη-Χάβου. Αυτός όμως περιμένει να κάνει το καλύτερο του παιχνίδι μετά από καιρό και στη συνέχεια του κάνει το πιο δυνατό πρακτικό αστείο που μπορούσε να σκεφτεί, και τους αφήνει να τρέχουν και να τον δικαιολογήσουν.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο άθλημα, είναι και ο μύθος που δημιουργεί γύρω από το όνομα του. Είναι οι ιστορίες και οι δυνάμεις συνοχής που ενώνουν τον κόσμο, είναι ο επικός λόγος του αρχηγού, είναι η αισιοδοξία της νίκης. Είμαστε εμείς που θέλουμε να ταυτιστούμε με αυτούς. Ο Ρουμάνος το νιώθει, το οσμίζεται στον αέρα της πόλης μας, δεν είμαστε ούτε νούμερα, ούτε ποσά, ούτε εισιτήρια, είμαστε ρομαντικά γοριλλάκια που με την ίδια ευκολία που μπορούμε να διαλύσουμε για πλάκα όποιον μας στραβοκοιτάξει, αποβλακωνόμαστε στη μυρωδιά της μασχάλης της πρώτης γοριλλίτσας. Το ποδόσφαιρο δεν έχει επιχειρήσει ποτέ να διώξει τα αρχέγονα ένστικτά μας και όποιος το έχει καταλάβει αυτό δεν έχει βγει ποτέ χαμένος. Η βία, ο ανταγωνισμός, το ερωτικό κάλεσμα, ο πόλεμος, η πρόκληση, η αμφισβήτηση που είναι τα βασικά μας χαρακτηριστικά σε όλη τη φάση της Δαρβινικής εξέλιξης, μπορούν με μεγάλη ευκολία να αντικατασταθούν με αντίστοιχους ποδοσφαιρικούς όρους.

Τα ίδια και παρόμοια έλεγα και για τον Ίβιτς και από τότε δε ξανάπαιξε, ελπίζω με τον Μπόλονι να διαψευστώ και να τον έχουμε για πολύ ακόμα. Το μόνο που έχω να πω είναι,

Μπόλονι, ηδονή...

Βέβαια η ηδονή στους κροτάφους του καθενός ηχεί διαφορετικά και ως γνωστό η προεδρική μας ιντελιγκέντσια διαβάζει πολύ Σοπενχάουερ*, οπότε μην εκπλαγείτε αν ακούσουν ήττα με διαζευκτικό.

_____________

* Α.Σοπενχάουερ: "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκαιο"

Περί καύλας το ανάγνωσμα

Που πήγε η καύλα ; Που πήγε η καύλα τελικά;
Σαν που να πήγε δηλαδή ; Να σου πω εγώ που πήγε .
Πήγε μέχρι την Πάτρα. Και εκεί παίχτες με ασπρόμαυρα έπαιζαν , το ίδιο σύμβολο στο στήθος υπερασπίστηκαν, με πολύ πάθος και όρεξη αλλά αμοίβονται (όταν αμοίβονται) λιγότερα χρήματα, παίζουν  μπροστά σε λιγότερο κοινό και με δυσκολότερες συνθήκες προπόνησης. Μαζί τους ήταν και ο τρελαμένος Λαός του Π.Α.Ο.Κ που δε σταμάτησε λεπτό να τραγουδά. Εκεί πήγε η καύλα και όταν επέστρεψε έφερε ένα Κύπελλο μαζί της.

Κύπελλο Ελλάδος στο Χάντμπολ 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους παίχτες και σε όλο το team του Χαντμπολ για τις χαρές που μας έχουν φέρει. Ευτυχώς τα τμήματα του ΑΣ Π.Α.Ο.Κ φέρνουν ακόμα τίτλους .

Μπράβο και στο κόσμο που βρέθηκε στην Πάτρα. τρομερή φωνή και ασταμάτητος ρυθμός. Ευρηματικά συνθήματα που έκαναν τον αντίπαλο να κοιτάει σα χαζός την κερκίδα μας.

Άλλωστε οι συγκεκριμένοι οπαδοί της ξαδέρφης δυο πραματα μπορούν να κάνουν. Ή θα κοιτάνε σα χαζοί την κερκίδα μας ή θα μας βγάζουν αναμνηστικές φωτό

ΥΓ

Αυτό το γκόλ πρέπει να μπει στην ίδια κατηγορία με τίτλο "πάρε να 'χεις" μαζί με το "ΣΚΙΣΤΟ" του Πέτζα και το γκόλ-φάουλ του Γκαρσία απέναντι στο βάζελο .

Friendly faces everywhere, humble folks without temptation

Το παρόν ποστ είναι αφιερωμένο στον αδερφό Στέλιο, που με μύησε στη μαγεία της σειράς αυτής, πριν 10 περίπου χρόνια.. Μανάϊτ, θενξ!
Δεν γράφω "σύντροφο", γιατί είναι σκουλήκι, οκ κανείς δεν είναι τέλειος..

Πρεμιέρα είχαμε χθες του 16ου κύκλου της κορυφαίας σειράς κινουμένων σχεδίων ever, και σαν ειδικός South Parkateer, νομίζω πως με πέφτει λόγος να τους αφιερώσω δυό αράδες..
Η αρχή
Όλα άρχισαν το 1995, φυσικά στο Colorado, όταν ο Trey Parker με τον Matt Stone ετοίμασαν μια animated ταινία μικρού μήκους, η οποία έπεσε στα χέρια των ανθρώπων της Fox.. Η ταινία είχε τίτλο Jesus vs Frosty

Μάθημα Ιστορίας..

Eσύ τώρα νομίζεις πως είμαστε η πιο αδικημένη ομάδα στον κόσμο, η πιο άτυχη, με τις περισσότερες αυτοκτονίες, που δε πήρε ποτέ αυτό που της άξιζε κτλ κτλ..Γιατί όμως? Είναι όντως έτσι? Εντάξει, χάσαμε κάποια παιχνίδια στα τελευταία δευτερόλεπτα..Ποια από αυτά όμως ήταν στ'αλήθεια σημαντικά και έκριναν την ιστορία μας? Μήπως τελικά δεν αξίζαμε να τα πάρουμε? Είμαστε η μόνη ομάδα που το παθαίνει αυτό?

Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ'την αρχή..Κακά τα ψέμματα, σοβαρή ομάδα κάναμε τη σεζόν 1990-'91. Καλές (όχι ο Νίκος) οι προσπάθειες πιο νωρίς, αλλά με τον μόνιμα "συναχωμένο" Στηβ και λίγο μετά την Τακού δε βάφεις αυγά! Πολλά τα ένσημα..Και πάλι καλά που πήραμε κι ένα κύπελο το '84. Έκπληξη ήταν τότε..

Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια έγινε το 1988 με την είσοδο των αμερικανών στην Α1 και την έλευση του Μπάνε, αλλά κι εκεί μείναμε στις σαμπάνιες της έναρξης της αυτοκρατορίας ("5 χρόνια το περίμενα αυτό!"......βλάκα!). Του χρόνου δεν είχες ξένο που να κάνει τη διαφορά..

To Facebook του Μπολονι

Σοφές κουβέντες Παρτ Ουάν

Οι μαλάκες οι Κινέζοι (που είναι πολύ μαλάκες, να το ξέρεις και να το θυμάσαι καλά αυτό, αύριο μεθαύριο που θα με το κλείσουν το μαγαζί, να χεις να λες και ένα Ε, τον πούστη τον Prowler, τους είχε πάρει γραμμή από νωρίς..) λένε πως :Απ’ το καλό σίδερο δεν κάνουν καρφιά, απ’ τους καλούς ανθρώπους, στρατιώτες. Άσχετο εντελώς με το θέμα μας δηλαδή, πράγμα που δείχνει πόσο μαλάκες είναι και με επιβεβαιώνει άλλη μια φορά..
Σήμερα, θα ασχοληθώ με ατάκες και αποφθέγματα που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στο ποδόσφαιρο, ποιανού πατέντα ήταν το καθένα, και που τα χρησιμοποιούμε. Σαν κλασσικό prowler ποστ, απουσιάζουν κάποια φαβορί όπως το πωτς γένεν ατό;  του Μεγάλου Πάτρικ, και το η μπάλα είναι πόρνη του Όσιμ, που αν κάθε φορά που το' λεγε ο Σωτηρακόπουλος σε ένα άδικο αποτέλεσμα για τη μια από τις δύο ομάδες, έδινε και 1 ευρώ, σήμερα θα έκανε παρέα με τα τελειωμένα τα πρεζάκια στη Ναυαρίνου, και θα έμπαινε σε μαγαζιά να λέει στον μαγαζάτορα Ενα ευρώ ρε φφφφίλε, θα σε δώσω το κινητό μου.
Πάμε;

Περί ανοίγματος..

Είναι τρελός ο αρχηγός

Άρης- ΠΑΟΚ έρχεται από βδομάδα, και τα κείμενα με σαπούνι και σκοινί, μπορούν να περιμένουν λίγο ακόμα, για να γράψουμε κάτι πιο ευχάριστο σήμερα.
Ήταν Απρίλης του 1996, και η χώρα ζούσε σε ρυθμούς Παναθηναϊκού, με τον τελικό του Παρισιού, και τον ημιτελικό με τον Άγιαξ να είναι επί μέρες τα πρώτα (και τα μόνα) θέματα στα δελτία ειδήσεων, και η σειρά αγώνων με τον Άρη, θα περνούσε για πρώτη φορά τόσο απαρατήρητη. ΟΚ, είχε προηγηθεί και αυτή του 1994, αλλά τότε τα δύο σωματεία βρισκόντουσαν σε εκ διαμέτρου αντίθετες πορείες, και στο εν τω μεταξύ, σε αυτά τα δύο χρόνια, ο Άρης πήρε τα πάνω του, ο ΠΑΟΚ τα κάτω του, και οι δύο γραμμές του γραφήματος έφθασαν σχεδόν σε σημείο τομής.

Νίκος Παππάς: Irreversible ou pas η ιστορία του μπασκετικού ΠΑΟΚ?

Έτος 2015, ο ΠΑΟΚ μετά από 23 χρόνια στέφεται πρωταθλητής Ελλάδος. Έτος 2014, ο ΠΑΟΚ πρώτη φορά σπάει το δίδυμο ΠΑΟ-ΟΣΦΠ στην κορυφή της Α1 μετά το 2002. Έτος 2013, ο ΠΑΟΚ κατακτά με άνεση το κύπελλο Ελλάδος (με αντίπαλο μία μικτή του γαυροβάζελου γιατί η κλήρωση δεν μπορεί να μην φέρει και τους 2 στον τελικό) και παίρνει wild card για τους ομίλους της Ευρωλίγκας. Έτος 2012, ο Νίκος Παππάς μεταγράφεται στον ΠΑΟΚ.

Τη νύχτα διαδέχεται η νύχτα (basket ball edition)

Το παρόν ποστ, είναι αφιερωμένο στον αδερφό Ηλία, ιδέα του οποίου αποτελεί..

Άμαν είναι ανάποδος ο άνθρωπος (για μένα μιλάω) τη μέρα που όλοι ασχολούνται με τα (νέα) ψυχολογικά του Σάλπι, αυτός (εγώ δηλαδή) θα κάτσει να γράψει για αφιέρωμα στους προπονητές μπάσκετ.. Κι εδώ που τα λέμε, εγώ τι άλλο να προσθέσω;
Για το ματς, τα έγραψε ο tre1926, για τον Θλιμμένο Ηγέτη μας, τα έγραψε ο WhiteRiot, για τον Μπόλονι, τα έχω γράψει και ξαναγράψει μετά από ντροπιαστικές ήττες, και εκνευριστικές εμφανίσεις..
Οπότε, τι πιο φυσικό, από το να κάτσεις και να γράψεις ένα κειμενάκι για τους προπονητές που παρήλασαν από τον πάγκο μας στο λατρεμένο μπασκετάκι;

Ο Τζόνυ πήρε το όπλο του..

Ανοιχτή Επιστολή προς το Δημήτρη Σαλπιγγίδη

Δημήτρη, (μου επιτρέπεις τον ενικό?)

Ξεκινάω από τις συστάσεις. Είμαι μεγάλος θαυμαστής σου. Τόσο για το πλούσιο ποδοσφαιρικό σου ταλέντο όσο και για το χαρακτήρα σου.

Από μικρό παιδί, θαύμαζα τους ταλαντούχους ανθρώπους. Είχα την τάση να ξεχωρίζω τους καλύτερους -κατά την άποψή μου- από κάθε επαγγελματική κατηγορία και να τους θαυμάζω.

Θαύμαζα, για παράδειγμα, τη Μάρθα Βούρτση ως την καλύτερη δραματική ηθοποιό.
Τον συγχωρεμένο Αγγελόπουλο ως τον καλύτερο δραματικό σκηνοθέτη.
Το "Νίκα τη στεναχώρια" ως την καλύτερη δραματική ταινία.
Τη Δράμα ως πόλη.

Καταλαβαίνεις, φαντάζομαι, ότι έχω μια τάση στο δράμα γενικότερα.
Γι'αυτό θαυμάζω κι εσένα, Δημήτρη.

Γιατί μπορείς να πείθεις μερικά εκατομμύρια οπαδούς ότι είσαι θλιμμένος. Οτι είσαι επαγγελματίας. Οτι τιμάς το ψωμί που τρως. Οτι απαρνήθηκες τα εκατομμύρια της γρασιδο-ομάδας για να πας στην ομάδα της καρδιάς σου. Τη στιγμή που όλοι ξέρουμε ότι τα γρασίδια είναι η ομάδα της καρδιάς σου, δεν σου έδιναν φράγκο για να μείνεις, καμία ανανέωση συμβολαίου δεν σου πρότειναν, και ότι φόρτωσες την άλλη ομάδα (αυτήν που πουλάς ότι είναι της καρδιάς σου ντε!) με ένα υπέρογκο συμβόλαιο για το οποίο δεν απέδωσες ούτε το 1/20. (να ναι καλά ο σαλε-κοσμο-προεδρος)

Σε θαυμάζω πραγματικά ρε κουφάλα. Ενώ έχεις κάνει αυτό

Συμφωνίες μπλέ

Η ζωή, η τέχνη, ο έρωτας, ο αθλητισμός είναι μόνιμοι αγώνες αντιπαραθέσεων. Το καλό με το κακό, το ατυχές με το εύστοχο είναι πάντα μια πολύ κοντινή συνθήκη. Πόσο μάλλον όταν οι καταστάσεις είναι ως συνήθως πιεστικές και θα είναι πάντα πιεστικές αν αναλογιστούμε πόσο βραχύβια είναι η ύπαρξη μας με αυτόν τον κόσμο.

Αβαντάροντας το φίλο και οικοδεσπότη μας τον κατά τον εικονικό κόσμο γνωστό και ως Prowler θα πω δύο ιστορίες επαναστατικού χαρακτήρα από την προεπαναστατική Ρωσία. Η μία είναι προϊόν μυθοπλασίας…

Το 1908 ο Sergei Shchukin, ρώσος αριστοκράτης και μαικήνας των τεχνών, αποφασίζει να αγοράσει ένα μπλε πίνακα για ένα από τα δωμάτιά του. Παραγγέλνει λοιπόν από τον Henri Matisse, τότε ανερχόμενο ακόμα ζωγράφο, έναν πίνακα. Ο πίνακας αυτός θα ήταν η «γαλάζια συμφωνία». Ο Ματίς ζωγράφισε τον πίνακα αλλά διαπίστωσε ότι κάτι ήταν λάθος. Το χρώμα… Επιζωγράφισε τον πίνακα και από μπλε τον έκανε κόκκινο. Η επαναστατική αυτή πράξη του Ματίς, τον οδήγησε στη δημιουργία ενός από τους καλύτερους πίνακές του, και ενός εκ των πλέον αναγνωρίσιμους της μοντέρνας τέχνης, την «Κόκκινη συμφωνία».

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Άλλος μπορεί να πεί πως η εκδίκηση είναι πιάτο κλπ κλπ.

Άλλος μπορεί να πει ότι ήταν μια απάντηση στους δημοσιοκάφρους που πριν τα ντέρμπυ γράφουν οτι θέλουν για κάποιους παίχτες και την άλλη μέρα κάνουν κωλοτούμπα

Άλλος μπορεί να πει για το άδειο γήπεδο και την μουντή ατμόσφαιρα του ΟΑΚΑ (πολύ γλυκανάλατος αυτός ο Φερέιρας)

Όπως και να το δεις , ο Π.Α.Ο.Κ έφερε το διπλό για δέυτερη φορά φέτος μέσα στο ΟΑΚΑ.
Η αλήθεια είναι πως το σημερινό διπλό το πίστευα. Όχι γιατί είμαστε καλύτερη ομάδα απ' τον παναθηναικό ούτε επειδή ήταν κεκλεισμένων το ματς.
Το πίστευα γιατί ο προπονητής αντιπετωπίζει διαφορετικά τα εκτός έδρας ντέρμπυ .

Είχαμε συνηθίσει την ομάδα να κατεβαίνει με στόχο να μην χάσει και άλλες φορές απλά για να μην αρπάξει 3-4 μπαλάκια. Κάναμε και καμιά μισή ευκαιρία που συνοδεύονταν με το κλασικό "αχ αν έμπαινε έκει " ενώ η ομάδα έτσι όπως έπαιζε , μπορούσε να φάει γκολ και από τα σημαιάκια του σταδίου. Φέτος παίζουμε διαφορετικά.

Farewell..

Κριτική με μόνο συμφέρον το καλό του ΠΑΟΚ, άρθρα και απόψεις υψηλού επιπέδου, πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους , τα πιο εύστοχα βίντεο που κατά καιρούς τα έλεγαν όλα για την κατάσταση στην ομάδα μας- χωρίς περαιτέρω σχολιασμό από τους ίδιους, ατάκες που έγραψαν τη δική τους ιστορία και χρησιμοποιούνται κατά κόρον ακόμα και σήμερα [Θεσσαλονίκη: Πόλη Κενό-τομίας, η Αέρινη Φράντζα, ο Κριστιάνο (όχι ο Ρονάλντο), ο Θέμης Αδαμαντίδης (Σαβίνι), ο Μουν είναι υπαρκτό πρόσωπο;, Τζον Γου]..
Το site που άνοιξε τους ορίζοντες σε ένα σωρό ανθρώπους, εδώ και λίγες μέρες δεν υπάρχει στο διαδίκτυο.. Άντε και καλή τύχη μάγκες

ΥΓ: Αυτόφιμώθηκε κι ο Paokland, και μας έμεινε μόνο ένα paokworld πια για να διαβάζουμε..
ΥΓ2: Πάλι καλά τουλάχιστον που το φόρουμ του paokg4.org λειτουργεί κανονικά..

Χιλιόμετρα (δεν) κάναμε πάλι..

Το μπάσκετ πέθανε..ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ!

Ο Μάικ Μπατίστ ετοιμάζεται να καρφώσει με δύναμη στο καλάθι του ΠΑΟΚ, όταν ξαφνικά απλώνονται μπροστά του τα τεράστια χέρια του Νικολάκη του Καλλέ και του κρύβουν το φως, προσφέροντας του παράλληλα και μια μεγαλοπρεπέστατη τάπα! Φάουλ με το σώμα λέει ο Παπαδημητρίου κι ο πατέρας μου που είχε να πατήσει στο γήπεδο από το '93 μου λέει "καλά σφυρίζει ακόμα αυτός?" "Σφυρίζει του λέω" και ετοιμάζομαι να μπω μέσα στο γήπεδο..

Πάντα Μαματζιόλα

Κοίτα τώρα στα καλά καθούμενα, τι μπορεί να πάθει κανείς σε αυτό το μπουρδέλο το Epanastasoblog

σε αυτό το μεγαλειώδες, πανέξυπνο, και αριστοτεχνικά στημένο blog της Επανάστασης.