Γ@μιέται ο Θρύλος κι ο Πειραιάς

Ερχεται η μέρα που όλοι περιμένουμε, η μέρα που μικροί και μεγάλοι ανά την επικράτεια ετοιμάζονται πυρετωδώς για να υποδεχθούν τον καλύτερο και σταθερότερο πελάτη μας επί κοντά είκοσι χρόνια (μπορεί και λίγο παραπάνω..) Έρχονται και τα καραβάνια των ομόδοξων αδερφών μας, των Σέρβων να πάρουν τη θέση τους χαμηλά στην 4 για το μεγάλο πανηγύρι, έρχονται άνθρωποι που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το αντικείμενο - αλλά κατά τα άλλα ζουν κι αναπνέουν για το συγκεκριμένο παιγνίδι, έρχονται και γκόμενες να βγουν φωτογραφίες για να ψαρέψουν τον επόμενο γκόμενο τους στο Fb..
 Έρχονται όμως, και γονείς που θα πάρουν το βλαστάρι τους από το χεράκι για να το μυήσουν στην αυθεντική μαγεία της Τούμπας, η ιδανική ευκαιρία για να κάνεις ΠΑΟΚτση τον χ αλλόθρησκο φίλο σου, που σπουδάζει/ δουλεύει/ κοπροσκυλιάζει στην Θεσσαλονίκη..
God damn, μιλάμε για ΠΑΟΚ - γάβρος, όχι απλά classico, όχι απλά ντέρμπυ μίσους, αλλά μιλάμε για 2 εντελώς διαφορετικούς κόσμους αυτούς που συγκρούονται την Κυριακή το βράδυ..
Πάμε να δούμε The Prowler Way πάντα, τα ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός που αγαπήσαμε, την εικοσαετία που διανύουμε (από την αποφράδα ημέρα κι έπειτα..)
Πάμε;

1993-94 ΠΑΟΚ - γάβρος 3-0

Προπονητής μας ο Άρι Χάαν.

Oλη η Ευρώπη θα μας τρέμει part 3

Συνεχίζω την εξιστόρηση της μπασκετικής ιστορίας κι αμαρτίας μας, καθώς όσοι νομίσατε πως ξεμπλέξατε έτσι εύκολα με το προηγούμενο ποστ, είστε τρομερά γελασμένοι.

Τον Σεπτέμβριου του 1989, η κλήρωση έστειλε στο δρόμο μας την Πορτογαλική Οβαρένσε, για την αποκλείσουμε με δύο εύκολες νίκες, 83-101 στην Πορτογαλία, και 117-67 στο Αλεξάνδρειο.

Τα δύσκολα ξεκινούσαν στον όμιλο. Δύο σερί εκτός έδρας με το καλημέρα, ένα στη Μαδρίτη, κι ένα στην Αλσατία με τη Μυλούζ. Αν θέλαμε να έχουμε ελπίδες για πρόκριση, θα έπρεπε ένα ματς να το πάρουμε.
Την παραμονή του αγώνα με τη Ρεάλ, γίνεται γνωστός ο θάνατος του Φερνάντο Μαρτίν.
Το Παλάθιο Ντε λος Ντεπόρτες (Παλαί ντε Σπορ δηλαδή, έτσι Pro?) είναι κρύο, η ατμόσφαιρα είναι βαριά, και ο ΠΑΟΚ το εκμεταλλευεται και δεν αφήνει τη Βασίλισσα να ξεφύγει. Μάλιστα, είναι αυτός που προηγείται με το τέλος του πρώτου μέρους, 33-41.
Στο Β' όμως, παθαίνει το απόλυτο μπλακ άουτ, δέχεται 59 πόντους, σκοράρει μόλις 30, και ηττάται φυσιολογικά, με 92-71. (Πρέλεβιτς 22, Μάτζικ 13, Κουκ 12)
Ανασύνταξη, τα κεφάλια μέσα, κι επιδρομή στο Μυλούζ.
Εκεί το σκηνικό είναι εντελώς διαφορετικό.
Το πρώτο εικοσάλεπτο βρίσκει τους Γάλλους να προηγούνται με 18 πόντους διαφοράς, 45-27, η οποία με το ξεκίνημα του Β' πάει μέχρι και τους 21. Ο Μπάνε αναλαμβάνει δράση, η διαφορά μειώνεται σταδιακά, μέχρι που φτάνει στον πόντο, 81-80. Με την τελευταία επίθεση στα δικά μας χέρια, ο πολίτης δίνει εντολή να αναλάβει ο καυτός Μπάνε το σουτ.
Τελικά, το κάνει ο Μάτζικ, η μπάλα βρίσκει στεφάνι, μετά ταμπλό, και μέσα. 81-82, σε ένα από τα σημαντικότερα διπλά στην απαρχή της μεγάλης Ευρωπαϊκής δύναμης του ΠΑΟΚ. (Μπάνε 27, Κουκ 24)

Η ομάδα έρχεται στο Παλαί για 3 ματς. πρέπει να τα πάρει και τα 3. Παρτιζάν - Ρεάλ - Μυλούζ


Αρχή με τα αδερφια μας τους Σέρβους

Όλη η Ευρώπη θα μας τρέμει.. the prequel!

Ευρωπαϊκές βραδιές, χωρίς ΠΑΟΚ ε;
How bizzare!

Πόσα χρόνια θα έπρεπε να ανατρέξουμε στο παρελθόν, για να δούμε τον ΠΑΟΚ να αγωνίζεται μια φορά την εβδομάδα, κι εντός συνόρων μόνο; ΟΚ, όχι πολλά, το 2008-09, με τη σωτηρία της αγαπημένης μας ομάδας να εξασφαλίζεται την τελευταία μόλις αγωνιστική του προηγούμενου πρωταθλήματος, ε δεν ήμασταν και για τας Ευρώπας, αλλά αν εξαιρέσουμε αυτό το ατυχές συμβάν , πότε άλλοτε θυμάστε τον ΠΑΟΚ, να μην εκπροσωπεί τη χώρα μας σε διεθνείς διοργανώσεις, στο ευγενές άθλημα του μπάσκετ μπολ;

Και για να φθάσω και στο point του ποστ τούτου, πότε έγινε η αρχή; Πότε αρχίσαμε να διαδίδουμε και να διδάσκουμε την ιδέα του ΠΑΟΚ, ανά τους κουτόφραγκους;
Χα!
Μα φυσικά, με την κατάκτηση του πρώτου πανελλήνιου πρωταθλήματος από την ομάδα μας, τον Αυγουστο του 1959

10 πράγματα που θα δω και θα περάσει πιο ευχάριστα η ώρα μου

από το να κάτσω και να φάω (90+ 4-5 ' καθυστερήσεων, + 15' της ανάπαυλας= 110' περίπου) για να δω τον ΠΑΟΚ του Καλύτερου Έλληνα Προπονητή

1. θα δω μπογιά να στεγνώνει.

παρατηρώ το αρχικά υγρό τοπίο, να μετατρέπεται σε σταθερή μάζα, και όλο μαζί να αποδεικνύει τη δύναμη της θέλησης, και την πίστη στις ανθρώπινες ικανότητες! Το μεγαλείο της ανθρώπινης ευφυίας, που γέννησε τρόπους να κρύβει τις αδυναμίες του, ή τις ασχήμιες του, κυριολεκτικά από το πουθενά! 2 ώρες γεμάτες πάθος, ίντριγκα και σασπένς: Είναι ή δεν είναι ΒΙΒΕΧΡΩΜ  η πρώτη ύλη που δούλεψε ο μάστορας;

(Τερματο) Φύλακας Άγγελος

Το Σάββατο λογικά θα ξεκινήσει ως βασικός ο Χακόμπο.. Λέω λογικά, γιατί:

α) είμαστε ομάδα που βάζουμε τιμωρημένους να παίξουν από παιγνίδι για τα προκριματικά του Τσου Λου, μέχρι σε αγώνα  Κ-20.. και 

β) διέκρινα τόσο μένος στο να μην παίξει ο Ισπανός, (και να τρώμε στη μάπα τον Γλύκο) που δεν θα με κάνει καμία εντύπωση αν ξεκινήσει ο Κουτζαβασίλης.. Εφυγε αυτός; Οκ, ο Γιακουμής..

(αγόρι μου εσύ..)

Ο Στρατηγός με το Καφέ Δερμάτινο

Δύσκολη βραδιά εδώ στις Εριστικές Διαλεκτικές η σημερινή.. Για πρώτη (και τελευταία;) φορά, το πάνελ είναι πολυάριθμο, και δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς με το θέμα που πιάνουμε σήμερα..
Ναι καλά κατάλαβες κι από τον τίτλο..
Δον Φερνάντο Σάντος..
Haters να δουν το μάτι σου..

Μάτια που ακαριαία κουνιούνται δύσκολα λησμονιούνται

Τάδε έφη WhiteRiot

Πέρασαν κάτι παραπάνω από 21 χρόνια από τον πρώτο δίσκο που αγόρασα, κασέτα για την ακρίβεια από το δισκοπωλείο του Αλμπάντη στην οδό Μητροπόλεως. Σε μία εποχή χωρίς CD χωρίς DVD, χωρίς κινητά και YouTube όπου ακόμα και το βίντεο ήταν πολυτέλεια για μια οικογένεια μεσαίου εισοδήματος, μετά από ώριμη σκέψη αποφασίσαμε με τον αδερφό μου να επενδύσουμε το χαρτζιλίκι σχεδόν ενός μήνα για να αγοράσουμε 2 «δίσκους» το  "Out of Time"  των REM και το “Hello Africa” του Dr Alban. Προσπερνάμε άμεσα την νεανική τρέλα του νιγηριανού γιατρού που φαντάζομαι ότι ακόμα θα είναι στο πτυχίο και περνάμε ακάθεκτοι στους πρίγκιπες των 90’s που δεν είναι άλλοι από τους REM.

Οι REM είναι συγκρότημα που υπάρχει από το 1980 αλλά η βιωματική μου εμπειρία μαζί τους ξεκινάει δειλά δειλά από το Green του 1988 και κυρίως από το "Out of Time" και τους παρακολουθώ από πολύ κοντά σε όλη την δεκαετία της μουσικής και βιολογικής μου ενηλικίωσης την μοναδική μουσικά δεκαετία των 90’ς.

Ο ΠοντικοΜιρκούλης..

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, και πράγματι θα ήταν πολύ βαρετό αν ήμασταν.. Βλέπεις τον ΠΑΟΚ να σκορπάει τον Άρη με 8-0 πχ, και βγαίνοντας από το γήπεδο ακούς και κάποιους να γκρινιάζουν για την ποιότητα του ποδοσφαίρου που παίξαμε.. Κάθεσαι μετά στο σπίτι, στην καφετέρια στα φόρα, και ακούς από 10 διαφορετικούς ανθρώπους, 10 διαφορετικές προσεγγίσεις για το ματς.. Και κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει  μόνο στο ποδόσφαιρο βέβαια..

Υπάρχουν ταινίες που σε βγάζουν έξω από τα ρούχα σου, και όταν παίρνεις τον κολλητό σου να του πεις τον πόνο σου, αυτός σε μιλάει για ένα σπάνιο αριστούργημα της 7ης τέχνης (μιλάμε για όλες τις ταινίες, εκτός φυσικά, του "Ρέκβιεμ..").. Στη δουλειά παίζει ξανά και ξανά το x τραγούδι, που σε κάνει να συμπονάς τον σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι, και μετά το ακούς σε ρινγκτόουν στο γκομενάκι που θες να ψήσεις...

Νύχτες Πρεμιέρας

Buona sera, buona sera, καλοί μου φίλοι.

Εμαθα, άκουσα πως γίνεται λόγος για την πάρτη μου, και είπα από τα ξένα που βρίσκομαι να χτυπήσω (από ιντερνετ καφέ, οπότε μην περιμένετε φωτό αρχείου) με κειμενάκι για την πρεμιέρα της Α1.

Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ και πάλι;
Και αν βάλουμε μέσα σε αυτά, τα ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός, πόσες φορές πια;
Είπα δεν έχω εύκαιρο και το αρχείο μου, αλλά πρόχειρα θυμάμαι, μια το 2002-03, μια πέρυσι και μια το 1995-96. Αλλά τι πρεμιέρα κι εκείνη, ε;

Ας είμαστε λίγο ψύχραιμοι

Ανηφορίζοντας προς την Τούμπα χτες ήξερα εκ των προτέρων πως θα παρακολούθουσα ένα σπουδαίο ματς: Είναι τέτοια η ποιότητα των ομάδων μεσοεπιθετικά που άνετα αν έκλεινες τον ήχο θα νόμιζες πως βλέπεις Σεβίλλη - Βαλένθια (κι εφόσον η τηλεόραση σου είναι ασπρόμαυρη πάντα, για να μην μπερδεύεσαι με τις φανέλες)
Κατηφορίζοντας από την Τούμπα, με έπιασε μια λιγούρα, και σταμάτησα σε γνωστό ψητοπωλείο να χτυπήσω 2 διπλές πίτες με τριπλό σουβλάκι, και από όλα χωρίς κρεμμύδι, γιατί περιμένει και το πρόσωπο.. Εκεί κάτι πήρε το αυτί μου για το ματς από τους γνωστούς ειδήμονες, αλλά δεν έδωσα σημασία γιατί καθόμουν πολύ μακριά. Υπέγραψα κάτι αυτόγραφα σε φωτογραφίες μου, χαρτοπετσέτες, λαδόκολλες, πάνω σε ένα σνίτσελ, στα βυζιά μιας γκόμενας και στον κώλο ενός μόμολου που ο πατέρας του με ακούει κάθε μέρα στο ράδιο.

Θέλω κι εγώ.. (απ' αυτό που πίνεις..)

Χωρίς Prowlerίστικο πρόλογο (αφού τι να κάνουμε.. βρέθηκε άνθρωπος να με ξεπεράσει, παραδέχομαι την ήττα μου και πάμε παρακάτω..) το κείμενο που ανέβηκε χτες στο http://www.oakke.gr/na479/paok479.htm

Πάμε..

Η Ρωσία πήρε τον ΠΑΟΚ – Γεγονός με πελώρια πολιτική σημασία

Από τα μέσα Αυγούστου, ο Ρώσος ποντιακής καταγωγής επιχειρηματίας και βουλευτής του κόμματος «Ενιαία Ρωσία» του Πούτιν, Ιβάν Σαββίδης, είναι ο κάτοχος του 51% των μετοχών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Ο Σαββίδης έχει προσωπικές σχέσεις με τον Πούτιν, αποτελεί βασικό μεσολαβητή μεταξύ του αφεντικού του και του ελληνικού πολιτικού καθεστώτος κι έχει εκφράσει πολλές φορές άποψη για τα εσωτερικά πολιτικά τεκταινόμενα στη χώρα μας (http://www.tovima.gr/sports/article/?aid=471083).

Ο Σαββίδης είχε συναντηθεί πέρσι με τους Σαμαρά – Κεδίκογλου (σήμερα πρωθυπουργό και κυβερνητικό εκπρόσωπο αντίστοιχα) κι είχε βάλει τη σφραγίδα του στην ακόμη μεγαλύτερη «ρωσοποίηση» του σχετικά πιο δυτικόφιλου κόμματος της ελληνικής αστικής τάξης, της ΝΔ. Στη συνάντησή αυτή, ο γλοιώδης Σαμαράς είχε εμφανιστεί ως ανοιχτός συνεχιστής της ελληνικής προσέγγισης με τη Μόσχα, την οποία δήθεν «υπονόμευε» ο εξίσου ρωσόδουλος Παπανδρέου ο Γ’. Ο δε ρωσοσπουδαγμένος Κεδίκογλου είναι πια ανοιχτός υπηρέτης του Κρεμλίνου. Αυτός πριν γίνει κυβερνητικός εκπρόσωπος, δηλαδή αρχηγός της κρατικής τηλεόρασης και το «κοινό» στόμα των Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη, είχε σαν βασικό του πολιτικό καθήκον να λειτουργεί σαν μεσίτης για την προσφορά φτηνής γης στο ρώσικο κεφάλαιο και ζητούσε σε όποια ενδεχόμενη ιδιωτικοποίηση στρατηγικών «φιλέτων» κρατικής ιδιοχτησίας, η μερίδα του λέοντος να πάει στους «φίλους της χώρας μας» Ρώσους σοσιαλιμπεριαλιστές. Η επίσκεψη Σαββίδη είχε βάλει τα θεμέλια ώστε η ΝΔ να αδελφοποιηθεί με την «Ενιαία Ρωσία» των Πούτιν – Μεντβέντεφ, με υπογραφή μάλιστα του πάλαι ποτέ δυτικόφιλου και φιλο-πατριαρχικού, αλλά αρχομανή οππορτουνιστή και νυν υποταγμένου στη ρώσικη στρατηγική Αβραμόπουλου.

Σήμερα, ο Σαββίδης δεν μασάει τα λόγια του. Και γιατί να το κάνει άλλωστε; Οι ηγεσίες και των 7 κοινοβουλευτικών κομμάτων είναι απόλυτα υποτακτικές προς τη φασιστική Ρωσία, με ξεχωριστό μάλιστα τον ακραιφνή φιλορωσισμό των ναζιστών της Χρυσής Αυγής.

Μιλάει λοιπόν ανοιχτά o Σαββίδης για αγορά των μετοχών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ σαν μια προσπάθεια να «ενδυναμωθούν οι ελληνορωσικές σχέσεις». Μάλιστα, ο αλαβανικός και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Χελάκης, από τα διοικητικά στελέχη της εφημερίδας SportDay και του ραδιοσταθμού SportFM, με άρθρο του στον ιστότοπο του δεύτερου, καλεί τους ΠΑΟΚτζήδες να μη θεωρήσουν το Σαββίδη άλλον ένα επιχειρηματία – κομήτη, απ’ αυτούς που ταλαιπώρησαν τις τελευταίες δεκαετίες την ομάδα της Θεσσαλονίκης (ή μάλλον ταλαιπωρήθηκαν μαζί με τον ΠΑΟΚ από το κράτος και τα τσιράκια του στην διαιτησία και στην κερκίδα, ακριβώς γιατί δεν ήταν υποτακτικοί των ρωσόδουλων), αλλά να σκεφτούν ότι δρα εκ μέρους της Ρωσίας, άρα να τον εμπιστευτούν (http://www.sport-fm.gr/article/573844)…

Οι σχέσεις υποταγής των ψευτοαριστερών προς τη Μόσχα είναι δουλεμένες και πατημένες εδώ και δεκαετίες, κι εκδηλώνονται με κάθε αφορμή… Η πρακτόρικη σπορά των Φλωράκη – Κύρκου έχει πια ολόπλευρα καρπίσει όχι μόνο μέσα στις στενές ηγετικές κλίκες ψευτοΚΚΕ – ΣΥΝ – ΔΗΜΑΡ, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ.

Παράλληλα, ο Σαββίδης αφήνει να εννοηθεί ότι θα εκμεταλλευτεί τις σχέσεις του με το ελληνικό πολιτικό προσωπικό για να ρυθμίσει καταπώς τον συμφέρει τα χρέη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ προς δημόσιο και ιδιώτες (http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=104562).

Δηλαδή, ο κομπραδόρος αυτός, που βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία από το Κρεμλίνο και δεν το κρύβει διόλου («οι δραστηριότητες στα σπορ μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν μέρος μίας εξωτερικής πολιτικής. Έτσι, η επένδυση σε μία ποδοσφαιρική ομάδα θα ενισχύσει οικονομικά και πολιτικά τις σχέσεις με την Ελλάδα» -savvidi.ru), θα έχει, σαν άλλος Κόκκαλης -βέβαια στο πιο ρωσόδουλο- την εύνοια του καθεστώτος και θα φτιάξει, αργά ή γρήγορα, αρκετά μεγάλο στρατό οπαδών, από τους οποίους οι πιο εξαρτημένοι οικονομικά θα είναι έτοιμοι «να σφάξουν όποιον πει κακή κουβέντα για τον πρόεδρο».

Και πώς να γίνει αλλιώς, αφού οι οργανικοί δεσμοί με τη Ρωσία σε αυτήν εδώ τη χώρα εξασφαλίζουν εύνοια από ολόκληρη το διακομματικό καθεστώς, αλλά και από τους αρμούς του μέσα στην κρατική γραφειοκρατία, εν προκειμένω στη διαιτησία κλπ. Κυρίως, οι δεσμοί με τη Μόσχα εξασφαλίζουν ασυλία από τα «λαϊκά κινήματα» της ψευτοαριστεράς των ψευτοΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ και της εξωκοινοβουλευτικής «αριστερής» και αναρχικής ουράς τους, που το πολύ να βγάλουν καμιά καταγγελία για τα μάτια, όπως για τις απολύσεις του 50% των εργαζόμενων από τον Κοπελούζο στην Silcio στην Πάτρα, κι από κει παν κι οι άλλοι…

Ο Σαββίδης φαίνεται να σχεδιάζει και νέο γήπεδο, στην έκταση του πρώην στρατοπέδου «Παύλου Μελά», και φανταζόμαστε, από την προϊστορία της σκοτεινής εκχώρησης από το Σημίτη του «Καραϊσκάκη» στο σταζίτη Κόκκαλη, τι πρόκειται να πληρώσει ο ελληνικός λαός μέσα στην πείνα του για να «συσφίγγει» ο Σαββίδης τις ελληνορωσικές σχέσεις και να φτιάχνει γήπεδα τζάμπα...

Αξίζει κανείς μάλιστα, να κάνει τη σύγκριση μεταξύ του πόσου γρήγορα, εύκολα και «αθόρυβα» έγινε η ρώσικη εξαγορά του ΠΑΟΚ ή η -με το ζόρι- εξαγορά μέρους της ΠΑΕ ΠΑΟ από το ρωσοφτιαγμένο κρατικο-ολιγάρχη Βγενόπουλο το 2008, ή με τα χίλια δυο εμπόδια που συνάντησε το σαουδαραβικό κεφάλαιο του Αλ Σαούντ από ολόκληρο το ρωσόφιλο καθεστώς, όταν θέλησε να αναλάβει τον Παναθηναϊκό και τελικά απέτυχε για να δοθεί τελικά αυτός στον ξετσίπωτα κινεζόφιλο και γλοιώδη φίλο του ΣΥΡΙΖΑ Αλαφούζο.

Η αγορά του ΠΑΟΚ από τον Σαββίδη, δεν έχει κατα τη γνώμη μας απλά τοπικά χαρακτηριστικά αλλά είναι κίνηση πανελλαδικής πολιτικής σημασίας. Στην ουσία έχει να κάνει με δύο αλληλένδετους στρατηγικούς στόχους του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού που απαιτούν άμεση πολιτική υποστήριξη τουλάχιστον από ένα κομμάτι του βορειοελλαδίτικου, ιδιαίτερα του θεσσαλονικώτικου πληθυσμού. Ο ένας στόχος του είναι να κυριαρχήσει στην παγκόσμια ορθοδοξία ελέγχοντας την «Κιβωτό» της Ορθοδοξίας ή αλλιώς τη Μέκκα της που είναι το Άγιο Όρος, το οποίο ο ίδιος ο Πούτιν συχνά επισκέπεται χωρίς να επισκεφτεί την Αθήνα. Ήδη ο Πούτιν έχει ελέγξει σε μεγάλο βαθμό την πιο κεντρική μονή, αυτή του Βατοπεδίου, που ήταν ως τώρα υπό την επιρροή του Πατριαρχείου Κωσταντινούπολης, αφού εξαγόρασε τον ηγουμενό της Εφραίμ τον οποίο προηγούμενα οι άνθρωποί του Πούτιν Αλαβάνος, Γ Παπανδρέου, Καραμανλής χωρίς πραγματικά στοιχεία κυνήγησαν σαν σφετεριστή δημόσιας περιουσίας και έκλεισαν φυλακή για να τον απελευθερώσει τελικά ο Πούτιν. Ο δεύτερος και μάλλον σημαντικότερος στρατηγικός στόχος της νεοναζιστικής Ρωσίας είναι μέσα από το πρόσχημα της προστασίας του Αγίου Όρους να αποσπάσει μια εδαφική βάση στη Βόρεια Ελλάδα για να μπορέσει την κατάλληλη στιγμή να πετύχει το γρήγορο και άνετο χερσαίο κατέβασμα του στρατού της στο Αιγαίο, δηλαδή στη Μεσόγειο. Γι αυτούς τους δύο λόγους η Ρωσία πάλεψε λυσσαλεά για δεκαετίες για να αποσπάσει επί Καραμανλή του Β’ το δικαίωμα να έχει προξενείο στη Θεσσαλονίκη.

Για να διευκολύνει την πολιτική κυριαρχία του στη βόρεια Ελλάδα και να καθησυχάσει τους σλαβόφοβους εθνικιστές ο προβοκάτορας Πούτιν θα χρησιμοποιήσει τώρα και τον ΠΑΟΚ μέσω του οποίου θα εκμεταλλεύεται και το βάσιμο από αρκετές πλευρές, αλλά και διογκωμένο τοπικιστικό πολιτικό ρεύμα ενάντια στο «κράτος της Αθήνας» πάνω στο οποίο έχει πολλές φορές δημαγωγήσει η πολιτική αντίδραση της Θεσσαλονίκης. Ο Σαββίδης προφανώς προαλείφεται για αρχηγός μιας «ιστορικής εκδίκησης» της συμπρωτεύουσας απέναντι στο «αθηναϊκό υδροκέφαλο τέρας» που, έστω και αν γίνει με τους πιο κάλπικους ποδοσφαιρικούς όρους, θα γοητεύσει για μερικά χρόνια τη Θεσσαλονίκη. Αν η ίδια η Ρωσία θελήσει τελικά να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά πάνω στον ΠΑΟΚ αυτό θα κάνει την εξαγορά του διαφορετική από την εξαγορά τον Ολυμπιακού όπου με τις νίκες του τελευταίου κέρδιζε πολιτικά ο ίδιος ο ολιγάρχης και όχι η Ρωσία που κρυβόταν πίσω του.

Ο ελληνικός λαός, και πρώτοι οι ίδιοι οι πατριώτες και δημοκράτες φίλοι του ΠΑΟΚ, πρέπει να αντισταθούν στη μετατροπή τους σε κανίβαλους στο όνομα της «νίκης με κάθε μέσο» και της «εκδίκησης για τα χρόνια της μιζέριας». Η λύση απέναντι στην απογοήτευση των από τα αποτελέσματα και την αδικία από το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο δεν είναι να μιμείσαι τις βρωμιές του αντιπάλου, αλλά να τον αποκαλύπτεις και να ζητάς πάντα, ανοιχτά και μπροστά στο λαό, όσο γίνεται πιο δίκαιη -μέσα στα καπιταλιστικά πλαίσια- διεξαγωγή του ποδοσφαιρικού παιχνιδιού. Δεν πρέπει η ιστορική ομάδα της Θεσσαλονίκης να γίνει ορμητήριο φασιστικών ορδών και ταγματαλητισμού στην υπηρεσία της Ρωσίας, με αντάλλαγμα κάποια πρωταθλήματα και μια εφήμερη μέθη κάλπικων νικών.

Βέβαια όπως και αν σταθούν τελικά οι οπαδοί του ΠΑΟΚ κάθε άδικη συμπεριφορά απέναντι στις άλλες ομάδες θα γεννήσει αντίσταση από τους οπαδούς τους και αυτή θα μεγαλώνει (και μάλιστα αν ο ιδιοκτήτης θα αποκαλύπτεται σαν ένας ιμπεριαλισμός τότε η όποια αντίσταση θα παίρνει πολιτικά χαρακτηριστικά). Αυτό έπαθε και ο Κόκκαλης που κάθε βήμα του προς την ποδοσφαιρική κυριαρχία του, συναντούσε τη βαθιά αηδία της πλατιάς μάζας του λαού για τις μέθοδές του, που την αντιρρόπιζε μονάχα εν μέρει μονάχα το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είναι η πλέον δημοφιλής ομάδα στη χώρα μας και ότι οι πιο καθυστερημένοι ανάμεσα στους -μεθυσμένους από πολλές ψεύτικες νίκες- οπαδούς του τον υποστήριζαν, αν και όχι πάντα χωρίς επιφύλαξη.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν καλά τι θα πει σήμερα ένας Σαββίδης στο επίκεντρο της θεσσαλονικιώτικης ζωής. Θα πει συμπυκνωμένος ρώσικος φασισμός και πέλαγα ξενοδουλείας στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.

Η ρώσικη αυξανόμενη κυριαρχία στην Ελλάδα, που κάνουν πως δεν την βλέπουν ειδικά οι ψευτοαριστεροί, δήθεν «αντιιμπεριαλιστές» υπάλληλοι του Πούτιν, που κάνουν στο αφεντικό τους τις πιο εγκληματικές πλάτες, αρχίζει πια να γίνεται εμφανής. Γιατί δεν αγοράζει τζάμπα τράπεζες τουριστική γη και ιστ0ρικές ποδοσφαιρικές ομάδες η αντιναζιστική Γερμανία, όπως λένε διαρκώς εδώ και δυομιση χρόνια οι κάθε λογής ψευτοπατριώτες ρωσόδουλοι, αλλά η νεοναζιστική Ρωσία. Παράλληλα, όμως πλησιάζει έτσι και η ώρα της συγκρότησης των όρων για μια μαζική, πραγματικά πατριωτική και δημοκρατική αντίσταση σε αυτό το εντελώς βρώμικο και ύπουλο καταφάγωμα της χώρας απ’ τα μέσα.

Τώρα πες εσύ σύντροφε..

Τι πίνει ο συντάκτης;

Μαυράκι-Λαβράκι..Κασελάκη! (ενημερωμένο)

"Στείλε σε παρακαλώ ένα ωραίο μαυράκι μόνο, να πηδάει στο Θεό να καρφώνει με τον κώλοοοοοοοο"..

Πάρε και το originale άσμα του μοναδικού Νεαπολίτη μεταξοσκώληκα..

Πάντα είχαμε θέμα στη θέση 3..Από την εποχή του Μακαρά και μέχρι να πάρουμε το Νάσο τον Γαλακτερό και τι δεν είδαν τα μάτια μας. Κόρφας-Μπουντούρης-Πρέλεβιτς ταυτόχρονα στην ίδια 5άδα, χωρίς να ξέρει κανείς απ' τους 3 ποιος είναι ο Ελ (όπως τους έλεγαν παλιά)..

 

Όχι αυτούς ρε!

Πολύ προχώ ο "σοφός" λέγανε τότενες-σχήμα με 3 κοντά γκαρντ για καλύτερη κυκλοφορεία-παπαριές έλεγα εγώ, αφού δεν έχουμε 3άρι! Αλχημείες του "σοφού" (τρομάρα του!) μετέπειτα με 3άρι τον Μπάρλοου (μη σου πω και το Δήμαρχο Πειραιά τόσο έξω που τον έβγαζε!) και αναμονή-προσμονή κάθε χρόνο για έλευση του Φάνη στην ομάδα. 

Και κατέβαινε ο Μέγας Βεζυρτζής στην Αθήνα με τις βαλίτσες με τα εκατομμύρια και οργίαζε ο Μπούζας με τα πρωτοσέλιδα "ΦΕΡΝΕΙ ΤΟΝ ΦΑΝΗ Ο ΠΑΟΚ" και περιμέεεεεναμε στην Π.Ι (Προ Ίντερνετ) εποχή μέχρι να ξημερώσει και να βγούν τα φρέσκα ΣΠΟΡια για να δούμε τελικά τι έγινε..

Και να σου ξανά η απογοήτευση..(πάλι με τον Μακαρά θα μείνουμε ρε πούστη μου, όταν οι δίπλα έχουν τον Σλοβενοσλοβένο!)

Αφού να φανταστείς είναι ακόμα τόσο μεγάλο το απωθημένο με τον Χριστοδούλου, που σύμφωνα με το σχετικό γκάλοπ στο forum κάποιοι θα τον ήθελαν στην ομάδα ακόμα κι έτσι:

Εδώ θα μου πείς πριν 3 χρόνια φέραμε αυτόν για βασικό πλέι-μέικερ (άλλη πονεμένη ιστορία  η συγκεκριμένη θέση / Κόρφας-Μπουντούρης-Μούλα και μετά..το χάος!) Να και το χάος:

                  Άνετα συναγωνιζόταν στα σουβλάκια το άλλο μας παλουκάρι  (βρε σαν ποιον μοιάζει...)

Η θέση του small forward είναι πολύ σημαντική στο σύγχρονο μπάσκετ. Είναι η θέση που συνδέει τους ψηλούς με τα γκάρντ..Δηλαδή τον Καλλέ και τον Τσαϊρέλη με τους Χαραλαμπίδη-Μαγκράθ. Είναι σαν να προσπαθώ να συνδέσω ένα ATARI με μια 3D τηλεόραση..Κι επειδή δεν είναι Ζαγοράκης ο Μπάνε για να του τ'ακου-μπάνε, έχει στη διάθεση του μόνο ένα 40άρι περίπου για να σου βρεί το λαβράκι και να μην έρθει κανένα 3άρι-κριάρι! Εκτός κι αν πείσει ο Λάζος αυτόν:

                                                          Ώπα λάθος..Αυτόν εννοούσα:

Τότε θα έχουμε νέα Dream-Greek Team α λα Μπάτμαν με Μπίδη-Λάζο-Πελεκάνο-Δέδα και δε συμμαζεύεται..Και γαμώ τις ομάδες! Ο Ντιρκούδης θα λείπει βέβαια, αλλά τι να σου κάνει κι η ΚΑΕ όταν μέχρι στιγμής έχουν φύγει μόνο 300 διαρκείας..Βέβαια, τα ονόματα δε παίζουν μπάσκετ, αλλά και να μη πετύχει αγωνιστικά η ομάδα, αναβιώνεις και πάλι το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο Παλατάκι, πετάς μέσα και τα 2 νέα μας πουλέν και γίνεται χαμός..

                                      

Η φετινή ομάδα πάντως πρέπει να είναι η χαρά του Μαρκόπουλου. Ότι παίχτη ήξερε από τον ΠΑΟΚ, αλλά και απ' τις άλλες ομάδες που εργάστηκε, τον έφερε! Ακόμα και όσους δε μπόρεσε να ξαναπάρει, φρόντισε να βρεί παίχτες που να τους μοιάζουν..Και δεν εννοώ μόνο αγωνιστικά, αλλά και στη φάτσα! Γιατί αν πάρεις λίγο απ' αυτόν: 

                                                      Προσθέσεις και λίγο από εκείνον:

                                                                  Μας κάνει αυτόν:

 

                                                  Πάρτα μαλάκα Trik εγώ είμαι πιο όμορφος!

Φέτος, δε ξέρω γιατί, αλλά έχω ένα καλό προαίσθημα..Μην είναι οι σωστές κινήσεις της ΚΑΕ, μην είναι ο Κοντομηνάς, μην είναι οι πολλοί Έλληνες..δε ξέρω! Η ομάδα φαίνεται να χτίζεται σωστά και το σημαντικότερο από όλα είναι πως και φέτος για 4η συνεχόμενη χρονιά χτίζεται γύρω από τον Most Improved Player. 

Τον άνθρωπο που υπερκέρασε Αυστραλέζικα καγκουρό και Λιθουανικά παγόβουνα και βρίσκεται ακόμα ανάμεσα μας, έτοιμος να υπερδιπλασιάσει εκ νέου τους μέσους όρους του και από 0.9, 1.6 και 3.9..να μας δώσει φέτος ένα απλόχερο 8αράκι και του χρόνου να τον μοσχοπουλήσουμε στον γαύρο! Ναί καλά κατάλαβες, γι'αυτόν μιλάω..:

                                                       

                                                        Ε ρε γαμώτο πάλι...Εδώ είσαι!

                                Κι αν δε σε έπεισα ακόμα, πάρε κι αυτό για να σ'αποτελειώσω..

                                       

                                                                                                                                                      
                                     

Καλή Χρονιά να έχουμε...

Γιατί πλέον 3άρι έχουμε!

- Δηλαδή εμείς τώρα πήραμε παίχτη από την Αθήνα μέσα από τα χέρια του βάζελου και του Λιανού..? Και χωρίς συλλαλητήριο? Μωρέ μπράβο..

- Είπαμε να κάνουμε ελληνική ομάδα, αλλά κι οι αμερικάνοι ψείρες έχουν και τους αποφύγαμε όπως ο διάολος το λιβάνι?

- Φήμες που έλεγαν ότι ο Λάζος θα υπέγραφε μόνο σε περίπτωση που δε παίρναμε πολλούς ξένους ελέγχονται ως ανακριβείς...

- Τόσους πολλούς έλληνες στην ομάδα είχαμε να δούμε από την εποχή του Χοτοκουρίδη..

- Το καλό το είπε χτες ένας φίλος μου.."Ωραία, μετά τη θέση 4, τώρα αποκτήσαμε 2 αναπληρωματικούς και στο 3..."

- Τρέμει ο Καλλές που βλέπει σιγά σιγά να χάνει τον τίτλο του MIP με την έλευση του Κασελάκη..2.3, 4.2 και 7.1 πόντους μ.ο ο Λεό πέρυσι..

- Το όνομα του Κασελάκη πάντως ταιριάζει γάντι με την κατάσταση που επικρατεί κάθε χρόνο στις κερκίδες του Παλατακίου.."Ο Λεωνίδας κι οι 300.."!

Τα υπόλοιπα στο παρκέ...

The Ace of Spades..

Δύσκολο πράγμα να βρεις τον σωστό άσσο στο σύγχρονο μπάσκετ.. Αναλογικά, όσο δύσκολο είναι να βρεις το σωστό δεκάρι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.. Τα δεκάρια σιγά, σιγά καταργούνται.. Εμείς θα καταργήσουμε και τον άσσο.. Πάμε να δούμε the prowler way φυσικά, τους άσσους που ανέλαβαν να οργανώσουν το παιγνίδι της ομάδας μας, τα τελευταία 20 χρόνια..

Η καμπίνα εντός χαρτογραφημένης δασικής έκτασης

          Δυστυχώς η οικονομική κρίση οδήγησε την διεύθυνση του μπλόγκ, που διακρίνεται για την προτίμηση της να πίνει το αίμα των εργατών της, να απολύσει άνευ αποζημίωσης σχεδόν όλους τους συντάκτες της. Εγώ την γλίτωσα διότι εξ απαλών ονύχων ασχολήθηκα με την κολακεία των βρικολάκων. Πιθανότερο σενάριο είναι να τους επαναπροσλάβει με κατώτατο μισθό και με νέους fast track όρους. 

          Ο υπ' αριθμόν ένα όρος είναι η ενασχόληση και με θέμα τεχνών και πιο συγκεκριμένα κινηματογράφου ώστε να προσεγγίσουμε και να καλύψουμε το αναγνωστικό κοινό των κορασίδων στις τρυφερές ηλικίες 18-25. 

          Προφανώς στο βραχύ βίο αυτού του μπλόγκ όταν μιλούσαμε για τέχνη και αριστερά, η πλειονότητα σκεφτόταν τον αριστερό τεχνίτη Cristiano Moraes, του οποίου η εν Θεσσαλονίκη καριέρα ως τεχνίτη τερματίστηκε με το πέρας των εργασιών σοβατίσματος στις θύρες 7 και 8.  Όπως και να 'χει η απουσία αγώνων αυτή την περίοδο και ο τραυματισμός  του αρχηγού μας, που δίνει πάντα άφθονη συζήτηση (ένας είναι ο ... δεύτερος αρχηγός), οδήγησε τον φίλο Prowler στη σκέψη να γράψουμε κάτι για τον Woody Allen. Έτσι λοιπόν με σταυρολεκτική προσέγγιση στον Woody Allen, τύπου σύντομος Άλεν, θα σας μιλήσω για την νεότερη ταινία που είδα με Wood. 

          CABIN IN THE WOODS, η βασική ιστορία αφορά 5 νέους που πηγαίνουν σε ένα απομονωμένο καταφύγιο μέσα στα πανάρχαια αμερικάνικα δάση για να περάσουν ένα ήσυχο τριήμερο, ενώ παράλληλα διαδραματίζεται μια δεύτερη ιστορία σε ένα υπερεξοπλισμένο μυστικό "εργαστήριο" που παρακολουθεί τους νέους αυτούς και που τους στέλνει θανατηφόρους επισκέπτες. Το σενάριο κινείται επιφανειακά στην πεπατημένη του νεανικού θρίλερ, όμως όλη η ουσία του έργου εξυφαίνεται πάνω σε μια πανέξυπνη πρωτότυπη ιδέα. Από τη στιγμή που χύνεται η πρώτη σταγόνα αίματος η αιμοραγία δε σταματάει με τίποτα καθώς παρακολουθούμε με αμηχανία και κλειστοφοβία αυτό το σκηνικό θανάτου που έχει στηθεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ είμαστε περικυκλωμένοι από την συνεχόμενη και κλιμακούμενη δράση, ποτέ δεν την βιώνουμε άμεσα άλλα πάντα σε δεύτερο πλάνο αφού η δράση αυτή καθ' αυτή δεν είναι αυτοσκοπός. Το εκπληκτικό αυτό θρίλερ τελειώνει με ένα επικών διαστάσεων παρανοϊκό φινάλε που είναι πολύ έντιμο και ειλικρινές σε σχέση με την κεντρική ιδέα της ταινίας.

          Κάθε έργο τέχνης είναι ένα αβγουλάκι που αφήνει ο δημιουργός του να επωαστεί. Η επώαση μπορεί να μην ολοκληρωθεί ποτέ και να κλουβιάσει, ή μπορεί να μεγαλώσει το πιτσουνάκι και να καταλήξει στο τηγάνι του Prowler να χορεύει τανγκό με μήλα, βούτυρο και μπράντι, είτε ακόμα και να είναι το περιστέρι που συμβολίζει το φως που θα πολεμήσει με τον αετό, όπως η αρχαία ελλάδα τους ρωμαίους και να χάσει. Προσεγγίζοντας λοιπόν το έργο μας όχι σαν γαστρονομικό δημιούργημα, αλλά σαν σύμβολο δράσης και αντίδρασης δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και μιας άλλης προσέγγισης.

          Οι νέοι αυτοί που αποτελούν την ραχοκοκκαλία της εποχής τους, που αυτό που έχουν να δώσουν είναι τα νιάτα, το πάθος, η δύναμη και η φρεσκάδα της σκέψης τους, βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα σύστημα που αποδέχεται την παράλογη θυσία τους προκειμένου να εξευμενίσουν το θεοποιημένο Κεφάλαιο. Οι διαχειριστές του εγκλήματος αυτού (οι σύγχρονοι πολιτικοί), πάντα κυνικοί και απαθείς απολαμβάνουν με σαδισμό το μαρτύριο αυτό πλήρως καλυμμένοι από την επικρατούσα ιδέα ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο, αποτελούν την επιτομή του όρου έμπορος θανάτου. Η επανάσταση όμως του πλέον περιθωριακού νέου της παρέας, που είναι μαθημένος να σκέφτεται εκτός των στερεοτύπων και του κοινωνικού καθωσπρεπισμού οδηγεί τους καταπιεστές να πνιγούν μέσα στο ίδιο τους το αίμα. Στην τελική σκηνή όπου αποκαλύπτεται όλο το σύμπλεγμα, οι δύο νέοι προλετάριοι πάντα ενωμένοι διότι ό εχθρός είναι απέναντί τους και όχι ο διπλανός τους, αποφασίζουν πως αυτή η σπείρα θανάτου που ονομάζεται σύγχρονη ανθρωπότητα δεν έχει μέλλον αν δεν σέβεται την καθεμία ανθρώπινη ζωή θέτοντας ψευτοδιλήμματα, και επιλέγουν...

Πάρε καλέ ένα διαρκείας..

Μόνο που δεν σε παρακάλεσαν..
Κι όχι όποιοι κι όποιοι..

Μιλάμε για προσωπικότητες, μεγάλες και σοβαρές, που φόρεσαν τη φανέλα και σήκωσαν τίτλους σαν αρχηγοι, στο πιο πετυχημένο τμήμα του συλλόγου..

Shock!!

ΣΚΕΥΩΡΙΑ!

Ο ΠΙΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟΣ;

Ο ΓΝΗΣΙΟΣ;

Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ;

Ο ΜΑΓΚΑΣ;

Ο ΠΑΙΔΑΡΟΣ;

ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!!

Μην τα ισοπεδώνουμε κι όλα

Την καλησπέρα μου. Μια καλησπέρα που ακούγεται από μια φωνή της λογικής, κάτι άγνωστο για την καφρίλα που επικρατεί σε τούτο το ιστολόγιο. Αλλά δεν είναι δα και το μόνο, ο ιστός γεμίζει, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα από κάφρους σαν και τον Prowler ή τον WhiteRiot, που πίσω από ένα πληκτρολόγιο  πουλάνε μυαλό εκ του ασφαλούς, ισοπεδώνοντας τις προσπάθειες ανθρώπων που με μόνο γνώμονα το καλό του ΠΑΟΚ, ξημεροβραδιάζονται πάνω από ενα τηλέφωνο κι ένα PC, για να τσουλήσει το σωματείο.
Δεν θα τους περάσει αυτό - Ο Λάμπρος Ρόκας είναι εδώ!

Δώνης

Εύκολα ρίχνουμε στο πυρ το εξώτερο τον Δώνη, αλλά αλήθεια έχει περάσει κανείς από τις εγκαταστάσεις της Μεσημβρίας για να δει τη δουλειά του; Ο άνθρωπος δεν σταματάει να δουλεύει, για κατούρημα δεν πηγαίνει λέμε (κατουράει στους κώνους) και έχει από κοντά όλα τα πιτσιρίκια, τόσο κοντά που πιο πολύ παρεξηγείσαι! Έκανε ένα λάθος στο ματς με τη Ραπίντ, κι αυτό ήταν που δεν με πήρε μαζί του, γιατί έχω το απόλυτο στα εκτός έδρας ευρωπαϊκά. Την ομάδα θα την στρώσει, δεν μπορεί να πέφτει τόσο έξω το μάτι του Ζήση Βρύζα, μην ξεχνάμε πως τον διάλεξε ανάμεσα σε κόσμο και κοσμάκη. Ο Ατρόμητος δεν είναι τυχαία ομάδα, σήμερα θεωρείται μέγεθος ισάξιο της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού, και το να παίρνεις προπονητή από κει δεν μπορεί παρά να είναι επιτυχία από μόνο του. Ιτάνζ δεν έχεις, Σκόνδρα δεν έχεις, Μπέλιτς δεν έχεις, ούτε Επστάϊν, η μόνη θέση που υπερτερούμε είναι αυτή του στόπερ, γιατί Κουμάλο και Βιβιάν δεν έχει κανείς.

Κουμάλο

Το μαύρο διαμάντι, δεν είναι τυχαίος στη χώρα του. 2 φορές βγήκε 1ος σε σταυρούς στις ψηφοφορίες που λαμβάνουν χώρα για το ετήσιο σαφάρι αντιλόπης, και άλλες 3 φορές βγήκε 1ος σε σταυρούς στις δημοτικές εκλογές της περιφέρειας του. Οι σταυροί, μάλιστα, είναι οι ίδιοι που φορούσαν εκατοντάδες αδικοχαμένοι ιεραπόστολοι που κατέληξαν σε κοχλάζοντα καζάνια στο κέντρο της πόλης Τζόμο Σόνο. Ο λαός του, τον πιστεύει και τον στηρίζει, και ο ίδιος δεν έχει υποπέσει ακόμα στο τραγικό το λάθος - είναι η αμυντική λειτουργία όλης της ομάδας που τον εκθέτει. Προχθές πχ με τον Ατρόμητο, ο Κουμάλο ήταν ο μόνος που κρατούσε σωστά τη θέση του στο χώρο και τον χρόνο. Ο 38αρης Κοντρέρας δηλαδή πιστευετε πως θα τα πήγαινε καλύτερα; Περαιτέρω άδικη κριτική στον μαύρο πάνθηρα, ενδέχεται να προκαλέσει τη μήνη του μάγου της φυλής του, και τότε πιστεύω πως δεν θα ξεχρεώσουμε ποτέ.

Γκόου βίλατζ..

Άσχημο πράγμα οι συχνές αλλαγές προπονητή.. Δείχνουν έλλειψη σοβαρότητας, έλλειψη ψυχραιμίας, και έλλειψη προνοητικότητας, αφού πριν το καλοκαίρι εμπιστεύθηκες το πλέον σοβαρό πόστο της ομάδας, σε έναν άνθρωπο λίγο για να το καλύψει..

On the other hand, η δουλειά ενός προπονητή κυρίως σε χώρες της μεσογείου, με αυτό το φλογερό ταμπεραμέντο να χαρακτηρίζει διοικήσεις και οπαδούς, είναι συνυφασμένη με τα αποτελέσματα.. Έφερες 2 συνεχόμενα στραβά αποτελέσματα κύριε; Το νου σου να χεις, γιατί μετά το 3ο, θα ξαναγοράζεις τον "Αγγελιόφορο" και θα ξανατσεκάρεις το section "Ζητείται Υπάλληλος".. Σκληρό, ναι, αλλά έτσι είναι η ζωή, και το ποδόσφαιρο είναι μικρογραφία αυτής.. Ο καλλιτέχνης δώνει, και ο λαός παίρνει, και άπαξ και ο καλλιτέχνης δεν δώνει πια, τότε παίρνει τον μπούλο..

Αποδομητικές αποκλίσεις

          Κάθε καλοκαίρι βιώνω την ίδια εκνευριστική απόκλιση. Απορίας άξιο, αν το δει κανείς κυνικά, για ποιο λόγο δεν έχουμε αγώνες το καλοκαίρι. Πάντα βρίσκεται κάποιος πιο «έξυπνος» από εμάς να μας θυμίσει τους καύσωνες, τους πάγους που λιώνουν στην Γροιλανδία, τους καημένους τους παίκτες και άλλα τέτοια χίπικα. Αυτοί οι «έξυπνοι» είναι η καλή περίπτωση, γιατί κινδυνεύουμε να το ακούσει κάποιος «εξυπνότερος» και να μας αποστομώσει λέγοντας μας ότι ο κυνισμός είναι η φιλοσοφία των ηλιθίων που νομίζουν ότι έχουν καταλάβει το νόημα της ζωής και καταλήγουν σε παιδιάστικες προσεγγίσεις. Ευτυχώς που μόνο τα γράφω και δεν τα λέω παραέξω γιατί θα κινδύνευε το χρονογραφικό μου πόνημα, με αποτέλεσμα να ξεχάσω την απόκλιση που πομπωδώς ανέφερα.

          Απόκλιση λοιπόν γιατί, ενώ το καλοκαίρι είναι περίοδος σκέψης, αναζωογόνησης και περισυλλογής, μια περίοδος που θρέφει τα λαμπρά μυαλά των απανταχού επίδοξων ή επιδέξιων συγγραφέων, σταματάει η ροή των ποδοσφαιρικών γεγονότων. Τα στοιχεία προφανώς και ενοχοποιούν τις γυναίκες, τους ξενοδόχους και τους πωλητές ντόνατς, και το έγκλημα είναι τόσο καλά οργανωμένο που μας πείθουν ότι μας αρέσουν οι κόκκοι άμμοι μέσα στην κάλτσα μας (για αυτούς που κρυώνουν πάντα) και το «λιωμένο παγωτό» που κολλάει στο χέρι. Υπήρξε κάποτε περίοδος που το τραγούδι αυτό ήταν η ακτινογραφία του σύγχρονου ελληνικού καλοκαιριού, η ανάλαφρη απόδοση του «Ήλιου του ηλιάτορα». Η απόλυτη αποδόμηση του Ελύτη θα έλεγε ο «εξυπνότερος» με ποπ καταβολές.

          Η αποδόμηση είναι εκ φύσεως μια δύσκολη διαδικασία, διότι σε αντίθεση με το ταπεινό και μη αναστρέψιμο γκρέμισμα θα πρέπει αυτό που έχει αποδομηθεί ή αυτό που θα προκύψει ως προϊόν αποδόμησης να είναι αυτόνομο και ολοκληρωμένο ως ύπαρξη. Η αποδόμηση στην αρχιτεκτονική εισήχθηκε ως όρος του μεταμοντέρνου, αλλά κατά κάποιο τρόπο και με μια σειρά συμβιβασμών τόσο ιστορικών όσο και αρχιτεκτονικών θα μπορούσαμε να πούμε ότι εμφανίστηκε πάρα πολύ έντονα από την ύστερη παλαιοχριστιανική περίοδο όταν αποδομώντας του αρχαιοελληνικούς κλασσικούς ναούς προέκυπταν χριστιανικοί ναοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πλήρης αποδόμηση του δωρικού ρυθμού ναού της Αρτέμιδος της Κωλοφαρδαίας, εξαιρετικού δείγματος μηχανικής της εποχής του και της γλυπτικής του Φερναδείου, που μεγάλος μέρος της χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή των Αγίων Θεοδώρων στον Πειραιά.

Υ.Γ. Φυσικά στα προφητικά έργα της αποδόμησης είναι και το “Deconstructing Harry” , αλλά ο τελειομανής Γούντι Άλεν έβαλε και ένα παραπανήσιο H στον τίτλο, έτσι… για το ξεκάρφωμα.

Επετειακό μανιφέστο.

Ασπρόμαυρο, το απόλυτο δίπολο. Η αρχή και το τέλος, η ζωή και ο θάνατος, η επικείμενη καταστροφή και η ελπίδα της αναγέννησης. Η αέναη πάλη αυτών των καταστάσεων, αυτών των δύο μη χρωμάτων, «χρωματίζει» την σκέψη και την φιλοσοφία του κάθε πολιτισμού. Το άσπρο διαθλάται και ταξιδεύει σε όλο το χρωματικό φάσμα μέχρι να το καταπιεί το σκοτάδι. Αυτό που διαχωρίζει το άσπρο με το μαύρο δεν είναι μια διαδρομή ή μια φυσική πορεία, αλλά είναι μια μάχη που μαίνεται μεταξύ των δύο άκρων που συνυπάρχουν και συμβιώνουν σαν παράσιτα που το ένα κατατρώει το άλλο.

Στη μάχη αυτή θα γεννηθούν πολλές γκρίζες ανακωχές και ηρεμίες, που θα προσφέρουν οάσεις στις σκέψεις μας, αλλά δεν είναι παρά ένας λεπτός καπνός που τελικά θα σβήσει. Το γκρίζο είναι  οι πρόσφυγες του μεγάλου αυτού πολέμου και οι μύστες της ασπρόμαυρης διαμάχης.

Η ιστορία δυστυχώς δε δικαίωσε τις ασπρόμαυρες διδαχές των προσφύγων, αλλά απέδειξε τελικά ότι υπαγόρευση του γκρίζου οδήγησε σαν γλωσσικό αντιδάνειο στην δικτατορία του γκρίζου, που υπερίσχυσε και καταπλάκωσε την μάχιμη σκέψη και την καθήλωσε στην μοιρολατρία.

Στη μοιρολατρία, που εμάς σαν κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική αλλά και αθλητική ομάδα δεν μας αγγίζει.

Χρόνια μας πολλά. Ευτυχισμένη η 6^η Αυγούστου, του Σωτήρος σήμερα. Του Ιβάν Σωτήρος για την ακρίβεια, αν και στο παρελθόν γιορτάστηκαν και άλλοι Σωτήρηδες γιατί για σωτήρες δεν έπεισαν.

Του αυγούστου τα φεγγάρια

          Πίσω ολοταχώς το σύνθημα του φετινού καλοκαιριού που αισίως έφτασε αθόρυβα μέχρι τον Αύγουστο. Οι μύγες φέτος δεν πάχυναν και τα περήφανα ελληνικά νεογνά που δια βοής έκαναν αισθητή την παρουσία τους στις ελληνικές παραλίες διαδηλώνοντας το κοινωνικό στάτους του «πετυχημένου» πατέρα τους δια της κωλοπαιδιάς τους, σώπασαν λιγάκι. Το κλάμα και η δυστροπία αντικαταστήθηκαν από ήπιες φωνές που καλούν ήσυχα τα παιδιά τους  και τότε με αμηχανία αντιλαμβάνεσαι να παρελαύνει γύρω σου όλη η δυναστεία των Κομνηνών, των Ισαύρων, των Παλαιολόγων και ολίγη από τα άπαντα του Ευριπίδη. Τα «απλά» ονόματα και τα υποκοριστικά τους, σήμα κατατεθέν της μεταπολίτευσης, είναι υπό διωγμό. Σε λένε Σωτηράκη, Κωστάκη, Σταύρο, Σάκη, Στέλιο ή μήπως ,το άκρως ανθελληνικό, Δαρείο; Τότε τέλειωσες…

          Χονδρός ή χοντρός; Καθαρεύουσα ή δημοτική; Τόσα χρόνια ο οργανισμός ΠΑΟΚ ήταν ξεκάθαρα δημοτικιστής. Όταν μιλούσαν οι άλλοι επί παραδείγματι για χονδροπάθεια εμείς φανταζόμασταν κάποιον σαν τον Φατίχ Ακιέλ να τρώει κοτόπουλα ή τον όψιμο στρουμπουλό Τουρσουνίδη να δείχνει το φανελάκι του ΠΑΟΚ στους αρειανούς. Πολύ φοβάμαι ότι αν πάρουμε τον στιλάτο πρώην τερματοφύλακα του ΟΦΗ θα μάθουμε ακριβώς τη διαφορά της χονδροπάθειας με τη χοντροπάθεια.

         Αφήνοντας τα αλληγορικά και  «πιάνοντας» τα πιο πραγματιστικά. Ο Δώνης αν και είναι πολύ νωρίς έχει αρχίσει να με πείθει ότι είναι νικητής και ότι θα παλέψει μέχρις εσχάτων για να πάει καλά. Η ομάδα έχει μετά από 2 χρόνια πάλι πλάνο και ξεκάθαρο αγωνιστικό προφίλ. Παίκτες δεν έχουμε που να κάνουν τη διαφορά, τους μικρούς τους πιστεύω αλλά δεν μπορώ να τους βάλω στην κατηγορία αυτή. Η αρχική εκτίμηση μου είναι συγκρατημένη αισιοδοξία για φέτος και από εκεί και πέρα βλέποντας και κάνοντας.

        ΥΓ. Έχει ξεσπάσει μια ακόμα ηλίθια διαμάχη φέτος το καλοκαίρι. Οι γλωσσικοί ταλιμπάν συνηθισμένοι στην προσφιλή τους τακτική κυνηγιού μαγισσών, ανακάλυψαν λέει ότι το νέο βιβλίο γραμματικής θέλει να καταργήσει τα φωνήεντα.  Απερίγραπτα πράγματα δηλαδή… Εμείς τι πρέπει να κάνουμε τώρα στο γήπεδο; Αντί για εεεεεεε, ουουουουου, ωωωωωω και μαααααλααααααααακαααααα θα πρέπει να φωνάζουμε σσσσσσσσσσσς;

Besame μούτσο

Με ηδονή σας άφησα στο τελευταίο μου κείμενο με Δώνη σας βρήκα. Μπόλονι ηδονή για την ακρίβεια, τελικά ο ρουμάνος έφυγε γιατί οι ταλαιπωρημένοι παίκτες διαμαρτυρήθηκαν ότι ο κόουτς γαμούσε στην προπόνηση.

Τουλάχιστον πήγαινε ο βοηθός… 

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Άνδρα μοι ένεπε μούτσο, πολύτροπον. 40 πόντους μούτσο που λέει και το ανέκδοτο, τι να τον κάνεις; Το στέλνεις λιγάκι να πολωνίσει στα λιβάδια, να ξεσκάσει, να δυναμώσει η τρίχα του και να χαμογελάσει το χειλάκι του και μετά τον βγάζεις στο σφυρί, έτσι κι αλλιώς με τόσο ταλέντο δε θα μείνει ποτέ Μονάκος.  

Η μεταπολίτευση τέλος κύριοι. Η ομάδα αλλάζει σελίδα και προφανώς έχει άμεσα αποτελέσματα και στην χώρα όπως λένε και οι ποδοσφαιρικοί σοφοί της πόλεως μας. Στο τελευταίο έτος, και ενδεχομένως και ύστατο σύμφωνα με τους προγόνους του Κοντρέρας,  η ομάδα τελεί ύπο καθεστώς βελούδινης επανάστασης. Τα σύμβολα μας έχουν αρχίσει και υποστέλλονται. Πρώτο ήταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Φερνάνδου, στη συνέχεια η κάρα του Σέργιου του οσιομάρτυρα, μετά του ιεράρχη Βασίλειου από την Γκαγκατσία και τέλος  το ταριχευμένο περιβραχιόνιο του αρχηγού της εθνικής που βρισκόταν στο μαυσωλείο κάτω από το χλοοτάπητα του  “Da Luz”. Αυτά όμως τα αντιλαμβάνεται εύκολα και ο κάθε αδαής, είναι απλά θέμα χρόνου ώστε να φανεί ότι το  κενό του Σβούρα που αποχώρησε αθόρυβα είναι το πλέον δυσαναπλήρωτο. 

Ο Σβούρας ήταν ο μόνος που είχε καταστρώσει project plans που θα ανέβαζαν τον σύλλογο σε άλλο επίπεδο. 

«ΕΣΠΑ στη Πρέσπα» όλα τα νήματα είχαν κινηθεί κατάλληλα για να πάρει ο πρόεδρος  επιδότηση στην κατηγορία νεανική επιχειρηματικότητα, ώστε να ανοίξει ένα ξενώνα στο τριεθνές κομμάτι της λίμνης. Ο ξενώνας θα μεταβιβάζονταν στη συνέχεια σε οφ-σορ και με τα αφορολόγητα έσοδα του θα γινόταν ο ΠΑΟΚ μεγάλος, φανταστείτε καθαρά Δευτέρα και αγίου πνεύματος τι θα γινόταν… Ο πόλεμος που δέχτηκε ήταν μεγάλος και αφού αρχικά του στέρησαν το όνειρο με την δικαιολογία ότι ο Τέο είναι πάνω από 35, στη συνέχεια δεν άφησαν να εντάξει ούτε την Ιωάννα στη γυναικεία επιχειρηματικότητα.  

«Τα λαβράκια του Σακουλέβα» εκ πρώτης φαντάζει ως πρότζεκτ ιχθυολογικού ενδιαφέροντος, κι όμως το σχέδιο ήταν σατανικό. Θα έβρισκε παρτίδες με λαβράκια και θα διοχετεύαμε σε όλη την ευρώπη τα τσικό μας.  Δυστυχώς έγινε πανικός και πάλι και το σύστημα μας καταδίωξε και πιάσανε τον Άκη οπότε έμεινε μόνο η Λαύρα χωρίς το άκη, αλλά και έτσι ο σβούρας την έκανε αγία και προχώρησε το πλάνο. Και μετά ο σοφολογιότατος δεν ήρθε και χάθηκε και η αγία, έφυγαν και τα λάμδα και όταν κάναμε κάβα στην κάβλα είδαμε ότι από την λαύρα έμεινε μόνο η αύρα . Αυτό ήταν η κόκκινη γραμμή, ο Σβούρας χωρίς παίχτες αλλά μόνο με του Γκαρσία την αύρα δε μπορούσε να μείνει. 

Και φτάσαμε εδώ που είμαστε τώρα. Στο σημείο που ο λαός Δώνη και ο καλλιτέχνης παίρνει, ή μήπως τα είπα ανάποδα; Ότι κι να είπα συγχωρέστε με, τα χαστούκια που έχω δεχτεί είναι αλλεπάλληλα, δε φτάνει που καθημερινά είμαστε στα χαρακώματα ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα, ο Σταύρος του νότου, που ανέβηκε σύμφωνα με βιογραφικό του στα μέρη μας πριν από 32 χρόνια για γίνει ο Σταύρος (των σπορ) του βορά, εγκατέλειψε το ράδιο.

Dr Strangelove

Δε θα μάθουμε ποτέ αν όλη η ιστορία ήταν προμελετημένη ή απλώς σύμπτωση. Συμπτώσεις βέβαια για κάποιον που έχει περάσει 50 χρόνια στα γήπεδα δεν υπάρχουν, εκτός κι αν πάθει δηλητηρίαση όλη η ομάδα μια μέρα πριν τον αγώνα, αυτό είναι σύμπτωση. Εκεί ακριβώς είναι που φαίνεται και η σοφία και η γοητεία του ανδρός. Ο Μπόλονι είναι σταρ, είναι ο μάστερ Yoda των γηπέδων, όχι γιατί θα μάθει στο κάθε επίδοξο ντουγάνι Luke Skywalker να κλωτσάει τη μπάλα, αν και έμαθε στο πιο φλώρο ήρωα που έγινε ποτέ πως να νικήσει την αυτοκρατορία, αλλά γιατί μας δίδαξε ότι η θεωρεία πάντα μπορεί να υπερισχύσει της πράξης. Κάτι σαν τον ΠΑΟΚ μας δηλαδή, που ο μύθος μας είναι πολύ μεγαλύτερος από τα πραγματικά αποτελέσματα (το σχόλιο αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι) .

Sorry to the ladies, katouriomane omws.

Η απόλυτη Monthy Pythons ατάκα από το στόμα του οδοντίατρου. Δεν υπάρχει πιο ευφυής αφορμή για να ξεκινήσει κανείς ένα διάλογο που μπορεί να προαναγγείλει την αποχώρησή του. Τα ευυπόληπτα ΜΜΕ μας τον έχουν "σκίσει" εδώ και αρκετό καιρό, για όλα όσα δε ξέρει και που ξέρουν αυτοί, για το μυθικό του συμβόλαιο που είναι στα 2/3 και βγάλε του υπερεπιτυχημένου λάτρη του ποδοσφαίρου Δον Φερνάντο και κάτι λιγότερο επίσης από την σούμα των Μπερέτα-Δερμιτζάκη-Χάβου. Αυτός όμως περιμένει να κάνει το καλύτερο του παιχνίδι μετά από καιρό και στη συνέχεια του κάνει το πιο δυνατό πρακτικό αστείο που μπορούσε να σκεφτεί, και τους αφήνει να τρέχουν και να τον δικαιολογήσουν.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο άθλημα, είναι και ο μύθος που δημιουργεί γύρω από το όνομα του. Είναι οι ιστορίες και οι δυνάμεις συνοχής που ενώνουν τον κόσμο, είναι ο επικός λόγος του αρχηγού, είναι η αισιοδοξία της νίκης. Είμαστε εμείς που θέλουμε να ταυτιστούμε με αυτούς. Ο Ρουμάνος το νιώθει, το οσμίζεται στον αέρα της πόλης μας, δεν είμαστε ούτε νούμερα, ούτε ποσά, ούτε εισιτήρια, είμαστε ρομαντικά γοριλλάκια που με την ίδια ευκολία που μπορούμε να διαλύσουμε για πλάκα όποιον μας στραβοκοιτάξει, αποβλακωνόμαστε στη μυρωδιά της μασχάλης της πρώτης γοριλλίτσας. Το ποδόσφαιρο δεν έχει επιχειρήσει ποτέ να διώξει τα αρχέγονα ένστικτά μας και όποιος το έχει καταλάβει αυτό δεν έχει βγει ποτέ χαμένος. Η βία, ο ανταγωνισμός, το ερωτικό κάλεσμα, ο πόλεμος, η πρόκληση, η αμφισβήτηση που είναι τα βασικά μας χαρακτηριστικά σε όλη τη φάση της Δαρβινικής εξέλιξης, μπορούν με μεγάλη ευκολία να αντικατασταθούν με αντίστοιχους ποδοσφαιρικούς όρους.

Τα ίδια και παρόμοια έλεγα και για τον Ίβιτς και από τότε δε ξανάπαιξε, ελπίζω με τον Μπόλονι να διαψευστώ και να τον έχουμε για πολύ ακόμα. Το μόνο που έχω να πω είναι,

Μπόλονι, ηδονή...

Βέβαια η ηδονή στους κροτάφους του καθενός ηχεί διαφορετικά και ως γνωστό η προεδρική μας ιντελιγκέντσια διαβάζει πολύ Σοπενχάουερ*, οπότε μην εκπλαγείτε αν ακούσουν ήττα με διαζευκτικό.

_____________

* Α.Σοπενχάουερ: "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκαιο"