Οι λουλούκες με τις ντουντούκες

Όταν ήμουνα φαντάρος στην εξωτική Νέα Βύσσα, με είχαν δώσει υπό την εποπτεία μου το εστιατόριο
του τάγματος, σε συνεργασία με έναν ακόμα από τον διπλανό λόχο.
Γυρνώντας από μια άδεια, διαπίστωσα πως ο "συνεργάτης" μου είχε αλλαχθεί, και μαζί του και η
διακόσμηση του χώρου. Στη θέση του είχε βρεθεί κάποιος.. Ντολόρες (Παναγιώτης νομίζω) και
τα τραπέζια ενός στρατιωτικού εστιατορίου (100m  από την Τουρκία) είχαν γεμίσει ανθοδοχεία,
και λουλουδάτα τραπεζομάντηλα.
Μέχρι σήμερα, νόμιζα πως αυτό ήταν το πιο αδερφίστικο πράγμα που έχω δει ποτέ.
Λάθος!

Αυτό είναι το πιο αδερφίστικο πράγμα που έχω δει ποτέ, και λαμβάνει χώρα και σε γήπεδο:

Πόσο αδερφή πρέπει να είσαι, για να φτιάχνεσαι και να φτιάχνεις ατμόσφαιρα γηπέδου μέσα από έναν
τηλεβόα; Μέσα από έναν motherfucking τηλεβόα!

Τόσο patheticλίκι έχω να δω από τότε που ο κυρ Νίκος έκλαιγε στην Στάη, μοιρολογώντας και
ρωτώντας "Γιατί δεν βγαίνει ο κύριος Δούρος στο τηλέφωνο;"
Αλλά αυτοί είναι upper class φλώροι.
Καλυμμένοι και βολεμένοι από έναν γελοίο και αντισυνταγματικό νόμο που απαγορεύει τις
μετακινήσεις οπαδών, χρόνια τώρα, επιτίθονται στον λαό του ΠΑΟΚ από το σπίτι τους, και μέσα
από sites, φόρα και φουμπού. Και σίγουροι πια πως περίπτωση να ανταμώσουμε στον τελικό δεν
υπάρχει, έκαναν άλλη μια επίδειξη βλαχόοπαδισμού και ψευτομαγκιάς στο τηγάνι τους.
Στα αρχίδια τους.
Τη γλυτώσανε και για φέτος..
Γιατί μη με πεις πως αν περνούσα τον Ατρόμητο, θα ήταν τόσο άνετοι χθες, να ακολουθούν το ρυθμό
του αρκουδιάρη που κρατάει την ντουντούκα, και να τραγουδάνε τις γνωστές μαλακίες που τους
μαθαίνει ο Τάκης, ο Στέλιος και ο Υποβρύχιος (τριαντάφυλλο αν έχετε, γιατί την μαστίχα δεν την τρώω)

ΑΡΧΙΔΙΑ ΑΝΕΤΟΙ ΘΑ ΗΤΑΝ
Και θα κυλούσε το ματσάκι με τον Τέλη στην κουφή, άντε και με κάνα κάθε πατέρας ΠΑΟΚτσης
στο ρυθμό του "Μακεδονία ξακουστή" και θα διαβάζαμε δηλώσεις του Σάββα (ένας είναι ο Σάββας!)
για το πόσα κοινά στοιχεία έχουν τα δύο σωματεία, και τι υπέροχος που είναι ο λαός του ΠΑΟΚ..
Γιατί, το ξέρεις σύντροφε, αν ένα πράγμα σιχαίνεται και φοβάται ο γάβρος, είναι η Τούμπα.
Και λογικό.
Η μεγαλύτερη παράδοση στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, έχει γραφτεί στα τσιμέντα
και στο χορτάρι, του Ναού μας, και εδώ μέσα οι γάβροι έχουν ξεφτιλιστεί, ταπεινωθεί και διακορευτεί
με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους.
Και όχι μόνο εδώ ε;

Για χρόνια ούτε "χ" δεν μπορούσαν να πάρουν, και όποτε το κοντέρ έγραφε 1-0 ή 2-0, στήνανε
πάρτι στο λεωφορείο της επιστροφής, και ο εκάστοτε πρόεδρος τους, τους έταζε και πριμ.
Για το σπάσιμο της παράδοσης, είναι πολλά αυτά που μπορούν να γραφτούν για τους υπαίτιους

αλλά αυτό που δεν αλλάζει είναι πως η πιο σιχαμένη ομάδα της Ευρώπης, ακόμα και όταν αγωνιστικά μας
χώριζαν έτη φωτός, στην Τούμπα πάντα ερχόνταν με κομάντο ρέφερυ για να μην αφεθεί στην τύχη

η οποιαδήποτε πιθανότητα στραβού αποτελέσματος.
Η σχέση μίσους και απέχθειας που είχε αναπτυχθεί από την αρπαγή Κούδα, τον γενιτσαρισμό
Ορφανού, Κωστίκου και του άλλου όρχεως που παρίστανε το δεξί μπακ, οι σφαγές που διεπράχθησαν
σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ,από όλα αυτά μεμονωμένα αλλά και όλα μαζί, γιγαντώθηκε με τα χρόνια, και
οι επισκέψεις τους στο Βορρά μας έβρισκαν πάντα έτοιμους για υποδοχή.

Όπως προανέφερα, ο αντισυνταγματικός νόμος τις έκοψε, και οι μάγκες του κώλου, πέταξαν τη σκούφια
τους από τη χαρά τους, ξέροντας πως δεν θα χρειαστεί να έρθουν face to face με μας τους μαμελούκους.

Το φυλλοκάρδι τους όμως έτρεμε για την επικείμενη συνάντηση μας στον τελικό.

Αφού αποφεύχθηκε και αυτή, χτες ξεσάλωσαν για τα καλά.

ΟΚ.

Η Τούμπα είναι εδώ, και περιμένει, το ματς θα γίνει Κυριακή, και ο γνωστός Κυριάκος θα βαράει

υπερωρίες, ενώ το ελικοδρόμιο εικάζεται πως θα είναι έτοιμο μέχρι το Σάββατο.

Αν ένα από τα χοτ συνθήματα της Zagorakis Era ήταν το 

Άντε Ζαγοράκη (δις) πάρε εισιτήρια για το Καραϊσκάκη..

αυτό που θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα στην Zissis Era θα ήταν να τους δώσει εισιτήρια για το ματς.

Θέλω να δω ποιοί και πόσοι θα ερχόντουσαν, και πόση θα ήταν η μαγκιά τους.

Για να δω και κάνα κλασσικό πρωτοσέλιδο βρε αδερφέ

update:

Ξαδέρφη,

ποιός σε γαμάει μωρέ κι εσένα τώρα..