Pre game show (The Toumba Way)

Το παρόν ποστ είναι αφιερωμένο στον σύντροφο England4, ιδέα του οποίου αποτελεί. Enjoy!

Μπήκε στη ζωή μας και το pre game show.
Μάλιστα. Έγινε ο λουκουμάς ντόνατ, και μητ  μπωλ ο κεφτές, και μάθαμε και το pre game show.
(για τους μπαρμπάδες που βλέπουν τζάμπιο λη, στα καφενεία, είναι πρηγκέϊσο )
Το οποίο δεν είναι παντού το ίδιο πάντως.
Στην Τούμπα ας πούμε, το pre game show είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχεις
κατά νου. Πάμε;

Κάτσε, κάτσε..
What the fuck is this?
Έτσι δεν ξεκινάει κανένα ποστ του prowler..
Μην το παραχέσουμε κι όλας..

Έτσι μπράβο..


Τα πέριξ

Μάθανε κι οι χαμουτζήδες τα βρώμικα, και τα βάζουν στις διαφημίσεις τους.
Ρε ου στο διάολο που με με αυτές τις κωλοδιαφημίσεις έχετε ξεφτιλίσει κάθε ιερή αξία του
γηπέδου, και χαλάτε και την πιάτσα (όπως πολύ εύστοχα τονίζει και ο σύντροφος tre1926 εδώ)

Η καντίνα και το γήπεδο είναι κάτι σαν τοτέμ.
Και στη φασολάδα μπορείς να βάλεις κρέμα γάλακτος (είναι "περισσότερα"..) εμείς όμως πάμε
με την παράδοση (που είναι τα "λιγότερα"..)
Στο γήπεδο θα φτάσουμε καναδυό-τρεις ώρες πριν, ειδικά όταν υποδεχόμαστε την ομάδα του
δημοσίου (και των έγκλειστων στον Κορυδαλλό προέδρων , που λέει κι ο θείος Μίμης)
και θα πάμε μια βόλτα από την πλησιέστερη στη θύρα μας καντίνα.
Το βρώμικο, κατά 90% θα το αφήσουμε για μετά το ματς (εκτός αν η πουτάνα η λίγκα έχει ορίσει
το ματς νωρίς την Κυριακή, και προερχόμαστε από ξενύχτι Σαββάτου, οπότε μια πανσέτα χωρίς
κέτσαπ και ένα σουβλάκι το ίδιο, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του σωστού, μεσογειακού breakfast)
αλλά μια (;) Μαλάμω θα την χτυπήσουμε. Κατάλοιπο της εποχής "Κολλύριου" όπου ΠΑΟΚ χωρίς
ουσίες δεν αντέχονταν. Πολύς είναι ο λαός, που καταφθάνει στο γήπεδο από την επαρχία "σκασμένος"
από νωρίς, και έτσι καταφεύγει στην επιλογή της μπυρίτσας, έτσι για το "σβήσιμο".
(Κάποτε, προσπαθούσα να καθιερώσω την μπύρα ως το τελευταίο ποτό της βραδιάς, αυτό που θα
ακολουθούσε δηλαδή το τελευταίο ουϊσκι. Το πρόβλημα, που ήταν καθαρά πρακτικό, ήταν πως ποτέ
δεν ήξερα ποιό ακριβώς ήταν το τελευταίο ουϊσκι.)
Σε εδικές περιπτώσεις όμως, λαμβάνουν χώρα κηδείες, και το κλίμα είναι βαρύ.

Οι οικογενειάρχες, θα πάνε μια βόλτα από την μπουτίκ να ψωνίσουν κάτι για το μωρό (όχι τη δίμετρη
ξανθιά με τις βυζάρες, αλλά το άλλο μωρό, αυτό που κλαίει, χέζει και κοιμάται) αλλά και για τον
βενιαμίν της οικογένειας που φέρνουν στο γήπεδο για πρώτη φορά, και πασχίζουν να του κολλήσουν
το μικρόβιο του ΠΑΟΚτση (λες και του δεν φτάνουν του μικρού τόσα προβλήματα, και τόσα
γαμησιάτικα που θα πληρώνει μέχρι να γίνει 93 χρονών και να βγει στη σύνταξη, κάντον  και ΠΑΟΚτση,
να μην ξεχρεώσει ποτέ). Ακόμα πιο παλιά, πλησιάζοντας το Ναό του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου,
σε πολιορκούσαν οι πωλητές των τίμιων φελιζόλ (τα οποία λίγο πριν τα χασομέρια, απογειώνονταν
στον αέρα της Τούμπας, κομμάτι ενός πανάρχαιου μάντρα) και σκόνταφτες σε πάγκους με cult
κασκόλ, αυτά που έγραφαν FORTSA PAOK, ή ΠΑΟΚ ΕΥΡΩΠΗ με μια σημαία της Μεγ. Βρετανίας δίπλα.
(Και που δεν είχαν καμία σχέση με τις κανγκουριές, κάκιστης ποιότητος που πλημμύρισαν τα
τουριστικά περίπτερα του Λευκού Πύργου κάποτε, αυτά δηλαδή

αλλά και επίσης καμία σχέση δεν είχαν με τα τρομερής ποιότητος - πιο πάνω απ'όσο έπρεπε όμως- που

λάνσαρε η adidas μέσω της μπουτίκ της παέ, τα πρώτα χρόνια του Μπάτμαν. Αυτά για τα οποία μιλάω

εγώ, ήταν τόσο, όσο.)

Ή σε πάγκους με μαϊμού φανέλες της ομάδας, με ένα σχέδιο να κατέχει τη μερίδα του λέοντος,

και που το συναντάς ακόμα και σήμερα

(και που πρέπει να ήταν η μοναδική περίπτωση, μια μαϊμού φανέλα να ήταν καλύτερης ποιότητας από
την αυθεντική..)

Έχασες λίγο την μπάλα ε;
Κι εγώ.
Στις ρετσίνες και τις μπύρες είχα μείνει..
Λοιπόν, στο διάστημα της αναμονής στα πέριξ του γηπέδου, αν είναι πολύ νωρίς θα περάσουμε και
μια βόλτα από την 1. Να υποδεχθούμε την δική μας αποστολή, αλλά και να ρίξουμε το απαραίτητο
εθιμοτυπικό, πατροπαράδοτο, μπινελίκι, μπουκάλι, φτύσιμο στις αποστολές διαιτητών, και φιλοξενουμένων.

Ο αντίπαλος σε νιώθει ώρες πριν αρχίσει το ματς, κι εσύ είσαι ήδη σε φόρμα.
Περίπου 2 ώρες  πριν τη σέντρα, μαζεύεται η παρέα έξω από την 4, και περιμένει να "φύγει" το μπούγιο,
κίνηση όχι ιδιαίτερα σοφή αφού το μπόυγιο, όσο περνάει η ώρα γίνεται και περισσότερο.
Κάθε φορά το ίδιο λάθος όμως.
Στο στριμωξίδι πριν τα τουρνικέ, και με εισιτήρια στο χέρι παιδιά πάντα θα βρίσκεται κι ένας που
σπρώχνει παραπάνω από το συνηθισμένο, αφού δεν κρατιέται να μπει μέσα και να αρχίσει να σπρώχνει
εκεί. Από απλά μπινελίκια, μέχρι ό,τι τραβάει η ψυχή σου.

Εντός του γηπέδου

Η είσοδος σου στο γήπεδο έχει ολοκληρωθεί, και το pre game συνεχίζεται.
Πριν από μεγάλα παιγνίδια, κατά καιρούς έχουν προσπαθήσει να μας διασκεδάσουν με σώου με
άλογα, μαζορέτες, πιτσιρίκια, αλλά και δελτία σε ειδικές περιπτώσεις

Μάλιστα στα παιγνίδια με τον φουκαρά τον συμπολίτη, η γνωστή κότα- οπαδός κάνει την εμφάνιση
της ψάχνοντας απεγνωσμένα τροφή

Βέβαια, σαν υπεράνω οπαδοί που είμαστε, δεν ξεχνάμε ποτέ σημαντικές επετείους και γιορτές.

Να τα κατοστήσετε βρε!
Πρώτος βγαίνει για ζέσταμα ο αντίπαλος. Υπόθεση εργασίας πως αυτός είναι ο Ολυμπιακός.

Η ώρα περνάει, και η συζήτηση ανάβει γύρω από την πιθανή ενδεκάδα, μέχρι που θα βγει ο ΠΑΟΚ
για ζέσταμα. Αναλόγως του τι έχεις πιει, μπερδεύεις τον Ίβιτς με τον Μπαλάφα, τον Γκαρσία με
τον Λίνο, και τον Σαλπιγγίδη με τον Παπάζογλου (από μακριά, ίδιο σουλούπι έχουν..)
Γαμήστε τον Πούστη τον Ολυμπιακό δονεί την ατμόσφαιρα το πλέον κλασσικό και αγαπημένο
Νο 1 στα charts "Εισόδου ΠΑΟΚ".
Για να δείξει κοινωνικό πρόσωπο, η  διοίκηση της λαμαρίνας εισάγει νέα ήθη, λανσάροντας μασκώτ
και στο ποδόσφαιρο, έναν γενετικά μεταλλαγμένο αετό, που πιθανότατα πάσχει από αλμπινισμό.

αν και το πολιτικά ορθό θα ήταν μια πιο ανθρώπινη μασκότ

Τα ντουμάνια έχουν σκάσει πιο κάτω ή πιο δίπλα. Καλό χόρτο φαίνεται, όχι αλβανός, και το 

παρεάκι έχει το γλυκό χαμόγελο της ζαβολιάς που κάτι κρύβει, και πιθανότατα πίνει πρώτη φορά σε δημόσιο

χώρο. Παραδίπλα, πιο πεπειραμένοι μαστούρηδες σκάνε ντουντούκες κανονικές, πεντάφυλλα βαρβάτα

με τζιβάνα στο μπόϊ στο Σάλπι ξαπλωμένου. Ο παμπόνηρος πωλητής, έχει μπανίσει τις σωστές παρέες

και εφορμά την κατάλληλη στιγμή για "Ροοοοοοξάκι, καφεδάκιφραπεδάκι παιδιά! Και κόκα κόλα έχω!"

Τα manchies χτυπάνε, και τα ροξάκια γίνονται ανάρπαστα.

(Αν οι Γερμανοί btw έχουν το τζατζίκι και το καρπούζι ως γεύσεις που θυμίζουν Ελλάδα - και τον

συνδυασμό φραπέ/ χωριάτικης σαλάτας - εγώ έχω το ροξ/ κόκα κόλα στο μυαλό ως γεύση Τούμπας)

Πιο κάτω στην 4, σκάνε και οι μπάξους (= γρουσούζηδες στα σέρβικα) οι Παρτιζάνοι.

Γεμίσαμε αδέρφια, τρομάρα μας, λες και άμα παίξουμε ποτέ με την Παρτιζάν για το ΟΥΕΦΑ, 

θα είναι φιλικό το ματσάκι, κι άμα προκληθούμε δεν θα απαντήσουμε.. Τες πα..

Κρεμάνε τα πανιά τους, που ένας θεός ξέρει τι λένε (κι αν γράφουν Ο ΜΠΑΜΠΗΣ Ο ΣΟΥΓΙΑΣ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΙ)

και αρχίζουν τα συνθήματα, που πετυχαίνουν μόνο το Παρτιζάν, που ακολουθεί το ΠΑΟΚ ολέ, ολέ ολέ..

Η ώρα της έναρξης πλησιάζει.

Χέρια όλοι γαμώ την πουτάνα μου, τσίρκο γίναμε

Πανάρχαιο μάντρα και αυτό, τρομερά αποτελεσματικό είν' η αλήθεια, με τον αντίπαλο στα αποδυτήρια

να κάνει κακάκια του συνήθως. Άλλωστε η εικόνα είναι επιβλητική.

Είσοδος ομάδων. Pre game τέλος.

Επιλέγεται ένα σύνθημα, το οποίο δίνει ρυθμό στην ομάδα, και με αυτό πορευόμαστε για ώρα.
Ειδικά, αν το αποτελέσμα είναι κανα δυό κόρνερ μαζεμένα, η κερκίδα ανάβει και όλο το γήπεδο πλέον
συνεχίζει στους ρυθμούς του συνθήματος.

Post game show


Εδώ υπάρχει μεγάλη ποικιλία, που εξαρτάται από το αποτέλεσμα.
Σε περίπτωση ήττας ή ανεπιθύμητου αποτελέσματος γενικά, τα λαϊκά δικαστήρια στήνονται έξω
από την 1, αλλά τελευταία η διοίκηση της Μπαλαδόφατσας το έχει πάρει χαμπάρι, και χωρίς να
θεωρώ πως ευθύνεται αυτή, εν τούτοις κατά διαβολική σύμπτωση, τα δακρυγόνα που ρίχνουν τα
ματ φροντίζουν να αποφευχθεί το παραπάνω.
Το ρεπερτόριο έχει κυνηγητά σε αποστολές, διαιτητές, και αν δεν μπορούμε εμείς, αναλαμβάνει
ο Μίνος. Υπάρχουν όμως και εκρήξεις χαράς

Που συνοδεύονται από αθρόα κατανάλωση αλκοόλ (τουλάχιστον), βρώμικων και ή έξοδος για
φαϊ (στα καπάκια), ποτό, αλλά και στασίδι στον Ραπτόπουλο για γραμμές.
Από γραμμές, άλλο τίποτα σαν λαός και το αποδεικνύουμε διαχρονικά.
Όπως μπορεί κανείς.