Κλωτσιά ρε...

Το ποδόσφαιρο είναι αντρικό σπορ.

και άπαξ και στραβώσει το ματσάκι, καλό είναι να έχεις στην ενδεκάδα μέσα κάνα δυο κομάντο - νίντζα,
που να ξέρουν και καράτε, για τις ιδιαίτερες εκείνες περίπτωσεις που θα το γυρίσουμε στο ξύλο.
Οι ιδιαίτερες αυτές περιπτώσεις, είναι δύο:

• Να χάνεις, και να μην υπάρχει πιθανότητα να το γυρίσεις (βλ. Κυριακή) - οπότε καμιά γεμάτη, πάντα έχει τη χάρη της.
• Να σε έχουν ξεφτιλίσει και να ψάχνεις κάτι να δικαιολογήσει την ύπαρξη σου στο γήπεδο (βλ. Αϊντχόφεν)

Ο Ίβιτς, παλιά Σέρβικη πουτάνα στο κουρμπέτι, το ήξερε και όσο τελείωνε το ματς, έψαχνε τον καλό του,
να τον δώσει ένα σουβενίρ.
Γι' αυτό είμαστε και Εθνική Ουρουγουάης, γιατί μια καλή, μια γεμάτη κλωτσιά, μπορεί να είναι πιο
εντυπωσιακή, από μια ποδιά του Μέσι..

ΑΥΤΗ είναι κλωτσιά!

Οπότε, πάμε να θυμηθούμε τους πιο φαντεζί αθλητές του χώρου, που θαυμάσαμε με τη φανέλα μας.
Πάμε;

Άντριου Ραμπούτλα

Είναι το δεύτερο καλοκαίρι που κάνει μεταγραφές ο Μπάτμαν, και με τον Άγγελο στο τιμόνι, αλλά κι 
έναν πολύ καλό κορμό, οι κινήσεις είναι λίγες και καλές.
Βέβαια, εντάξει, Άγγελο είχες, έναν Βιολή κι έναν Αργυρίου θα τους πάρεις, αλλά η νέα μόδα είναι οι
Αφρικάνοι. Ο Μπάτμαν κάνει κονέ με τον Τζόμο Σόνο, πρόεδρο, ηγέτη κι ευεργέτη της Τζόμο Κόσμος,
αυτός έρχεται κάθε τρεις και λίγο στην πόλη με μια βαλίτσα με ποδοσφαιριστές, όπως ακριβώς κάνουν
οι συμπατριώτες του σήμερα με τα τόξα και τα βέλη, και ο εκλεκτός είναι ο θηριώδης Άντριου.
Ο Άγγελος, ακόμα δεν είναι σε φόρμα, και τον βαφτίζει Ανδρέα (ενώ κανονικά θα μπορούσε και
να τον βγάλει Αρτέμη) και τα πρώτα φιλικά συγκεντρώνουν κόσμο για να δουν το νέο στυλοβάτη της
άμυνας (τρομάρα του). Παίζουμε διαδοχικά με ΟΦΗ, Εθνική Μεξικού, Ίντερ Μπρατισλάβας,
και ο Ανδρέας στέλνει πελατεία στον Χαλβατζούλη.
Σε επίσημο επίπεδο, αγωνίστηκε 60 λεπτά στο ροκ εν ρολ  ματσάκι με την Σπαρτάκ Τρνάβα,
και that's all. Σήμερα νομίζω έχει μαγαζί με Βουβουζέλες.


Τριαντάφυλλος Μαχαιρίδης



(καλτίλας;)

Από τα χρόνια που έπαιζε στην ΑΕΚ ακόμα, δήλωνε ΠΑΟΚτσής, και οι δρόμοι μας ήταν μοιραίο να
ενωθούν κάποτε. Τελευταίες μέρες των μεταγραφών του 1998, επί Όλεγκ Μπλαχίν (μπλιέτ)
ο Ζουμπούλης κατηφορίζει στα Φιλαδέλφια, και ο Ντάφυ έρχεται στην Τούμπα.
Η θέση στην οποία έγινε γνωστός, ήταν αυτή του αμυντικού χαφ, σύντομα όμως θα κάνει δίδυμο στην
άμυνα με τον τρελλό Ιταλό, Μίρκο Τάκολα.
Η κλωτσιά πάει σύννεφο, και την επόμενη σεζόν κάνει δύο μαγικά παιγνίδια με την Μπενφίκα,
με αποτέλεσμα να πωληθεί πακέτο με τον Μαραντόνα της Βόρειας Αφρικής, Αμπντελσατάρ Σάμπρι.
Στην αρχή, κάνει παρέα τον Μοουρίνιο στον πάγκο, αλλά σταδιακά γίνεται κολλητός με τον αετό που
κάνει τη βόλτα του πριν τα εντός έδρας παιγνίδια της ομάδας.
Η κερκίδα έχει δεθεί μαζί του, αλλά η πρόταση που έρχεται από την Καλαμάτα είναι can't refuse.
Μετά από ένα πέρασμα και από τον Διγενή Λακκώματος, σήμερα ακολουθεί καριέρα ως σκάουτερ της
Μπενφίκα στην Ελλάδα. Λέγεται, πως πρότεινε στους Αετούς, τον Τσουκαλά.

Κόφι Αμπονσά




Τσεκούρι δεν τον λες, απλά το αγόρι του Πρινς, έπεφτε στον αντίπαλο με ό,τι είχε εύκαιρο : χέρια,
πόδια, μούτρα.
Εντάξει, μαλακία που τον έβαλα, γράψε λάθος, και προχώρα παρακάτω.

Δημήτρης Ζωγραφάκης



Από τις μεταγραφές του Τζον Γου το Γενάρη του 2005.
Ήρθε με τη φήμη του δυναμικού, και μέσα σε ένα μήνα:
Ρίχνει μια γερή κλωτσιά στον Σανχούρχο, και κερδίζει την κόκκινη του παίχτου στο 1-3 στο Κλεάνθης
Αρπάζει τον Ανατολάκη, και τον πηγαίνει καροτσάκι στην Τούμπα
Αρπάζει τον Λυμπερόπουλο στο ΟΑΚΑ, και αποβάλλονται και οι δύο.
Έπειτα ήρθε το καλοκαίρι, ο εμ βι πι του Γιούρο, μαζί ήρθε και ο χαζοχαρούμενος  Στελλάκης Ηλιάδης,
καθιερώθηκε ο Αμίρ Αζμί Μέγκαχεντ, ενώ ο Μαλαδένης δεν έβγαινε από την ενδεκάδα ούτε στο ημίχρονο.
Ο παίκτης έφυγε, ο ΣΦ GYPSY ΔΕΝΔΡΟΠΟΤΑΜΟΥ αραίωσε, και πάλι καλά να λες που δεν έφαγε και
κάνα κασετόφωνο από τον Μαλαδένη.
Λίγη υπομονή να έκανε, και στα χέρια του Σάντος, ο παίκτης θα πήγαινε μέχρι Εθνική.
Άσε που θα τα έβρισκαν στα καρπούζια..
Αλλά έμπλεξε με τους μπαλαμούς..

Τζο Μπισέρα

Εδώ υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες, που όμως δεν επιβεβαιώθηκαν. Το προφίλ ήταν ιδανικό:

• Ουρουγουανός
• Που έπαιζε στην Κάλιαρι (που το καλύτερο που θυμόμαστε από την Κάλιαρι, είναι το ξυλίκι που είχαν παίξει οι παίχτες της στο φιλικό της προηγούμενης χρονιάς στην Τούμπα)
• Προερχόμενος από τιμωρία 45 αγωνιστικών με την Εθνική

Κάθε φορά που καλούνταν από τον πάγκο, έδινε την εντύπωση πως τώρα θα το κάνει, τώρα θα το κάνει

αλλά δεν το έκανε ποτέ. Έμπαινε δυναμικά ναι, αλλά ως εκεί.

Ίσως να ήταν από σεβασμό στον μεγάλο Πάμπλο, δεν ξέρω.

Σήμερα, έχει αγοράσει τα τόξα και τα άλογα, και περιμένει τον Θεό στην πατρίδα, αλλά με τις επιλογές

των Μπαλαδοφατσέων στα χαφ, θα τον περιμένει για κάνα 4-5 χρόνια ακόμα.

Εδώ που φτάσαμε, ας μιλήσει η εικόνα:

Credit: Στο σκουλήκι που έκανε upload το βίντεο, και τα γράφει στα Αγγλικά, για να δείξει και στους

ξένοι, τι χασάπης ήταν ο αλήτης ο Γου Χου..

Η σταθερή αξία:

Ηighlights: Στο πρώτο βίντεο, όπου μετά την κάρτα, ο Ντουντού θυμάται πως έχει αφήσει το μάτι αναμμένο,

ενώ ο Παυλάρας του φωνάζει : "Στάσου! Έχω μύγδαλα!"

Η Αέρινη Φράντζα της καρδιάς μας

Ο ΠΑΟΚ παίζει με 10, ο Μίρο έχει δεχθεί χτύπημα, μένουμε με 9, και τα μουνόπανα δεν βγάζουν 

την μπάλα έξω και συνεχίζουν. Ο Βλαντούσκος, παίρνει το νόμο στα χέρια του.

I am the law!

Last but not least

20 χρόνια μετά, το όνομα του Λεοντιάδη ακόμα μνημονεύεται από τους οπαδούς.

Για τους ίδιους λόγους, που κάποιοι ελαφρά τη καρδία, ζητούσαν απέλαση του Γκαρσία.

Τότε βλέπεις, ΠΑΟΚ δεν ήταν μόνο η ομάδα.

Ήταν και η κερκίδα.

Σήμερα, να'ναι καλά το ίντερνετ, η gazzetta και το contra..

Γεμίσαμε αντικειμενικούς..

Ξεχάσαμε πως ΠΑΟΚ, είναι αυτό

Credits: Στον Τιτάνα Paokland για την μνημειώδη φωτό Ζαγόρ- Κατσούρ "Όσα λέν'οι άντρες μεταξύ τους"