Άλλο πανσέτες και άλλο ηγέτες..

Βλέποντας το ματσάκι με τους Ιταλοί, και την τροπή που πήρε από πολύ νωρίς, αλλά και κάνοντας στο μυαλό
μου (το όποιο τέλος πάντων) , εικόνες από προηγούμενα do or die στην Τούμπα, αλλά και γενικά παιγνιδιών
που η ομάδα βρέθηκε από νωρίς πίσω στο σκορ, και χρειάστηκε να το γυρίσει, κατέληξα στο γνωστό συμπέρασμα:

Και πριν φύγουν ο Βιερίνια με τον Κόνδορα είχαμε πρόβλημα, αλλά τώρα πια αυτό παραπάει..

Δεν λέω, καλή η "Θρησκεία - Τρομοκρατία. Τιμή & Δόξα" του Πάμπλου του Γκαρσία, καταπληκτικές
(μη σε πω και συγκινητικές) οι προσπάθειες του ποδοπαλαιστή (montella σπήκινγκ) στο να κερδίσουμε κόρνερ
(το μέγιστο) ή να σπάσει τα αρχίδια του ρέφερυ, με την μίρλα του και την κλάψα του, αλλά στο ποδόσφαιρο ο ηγέτης παίρνει την ομάδα πάνω του, ζητάει μπάλα συνέχεια, και σκοράρει.
So fucking simple.
Προσπαθώ να φανταστώ την εικόνα αυτής της ομάδας (ή έστω της προηγούμενης, με την σούπερ άμυνα)
με έναν δυό παίκτες ηγέτες από τα παλιά, και η μόνη εικόνα που κάνω είναι με κούπα -ες..
Πάμε;




Γιώργος Σκαρτάδος


Όταν ακούς "γάβρε ετοιμάσου, έρχεται ο γαμιάς σου" ε, γι αυτόν είναι..
Ήρθε από τη Ρόδο σαν δεξί μπακ, έπαιξε από στόπερ και λίμπερο μέχρι 8άρι, και ήταν ο μεγάλος αρχηγός
της ομάδας στα περισσότερα από τα δέκα χρόνια που αγωνίστηκε σε αυτή.
Είχε έρωτα με τον γάβρο, κι αν τον Φιλομένο θέλαμε να τον έχει σηκωμένο, αυτός τον είχε μονίμως σηκωμένο
και τους την κουνούσε κι όλας. Παικταράς τρελός και μεγάλος, 3ος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου
πίσω από τα τοτέμ Κούδα και Σαράφη, και πρώτος (φυσικά) στην ιστορία των ΠΑΟΚ-γάβρος..

Σε έναν ΠΑΟΚ που ήταν πολύ ΠΑΟΚ (με Μαυρέα, Μήτρογλου, Λεοντιάδη, Στέφανο Μπορμπόκη, κ.α.)
έτσι κι αλλιώς, αυτός ήταν ο,τι πιο ΠΑΟΚ έχω δει.. Ever.

Σήκωσε και το πρωτάθλημα Ελλάδας το 1985, έπαιξε και σε τελικό Κυπέλλου (είδες ρε tre1926 άμα
σε λέω ότι γερνάω; Δεν θυμάμαι καν τι έγινε σε εκείνον τον τελικό..) έπαιξε και σκόραρε κόντρα στην
Νάπολι του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα

Τι άλλο να έκανε δηλαδής; Να έβγαινε MVP στο γιούρο;
Ο πιο ηγέτης όλων..

Για τον παικταρά Γιώργο Τουρσουνίδη, τα έχω ξαναγράψει

Δεν έχω κάτι να προσθέσω.

Σαλάχ Τολμπά Μαγκντί



Ο ΠΑΟΚ βρίσκοταν στο ίδιο αθλητικό κέντρο με τη Ζάμαλεκ για προετοιμασία, και μια εκδοχή του μύθου
αναφέρει πως μια μέρα, ο Σκαρτάδος μαγεμένος από τα ζογκλερικά του Μαγκντί, έπεισε τον Βουλινό
να προχωρήσει στην απόκτηση του. Μια άλλη εκδοχή του μύθου, αναφέρει πως ο πρόεδρος της Ζάμαλεκ
μαγεμένος από τα ζογκλερικά του Λιθοξόπουλου, πλησίασε τον Βουλινό και του πρότεινε ανταλλαγή με
τον ήρωα μας. Ο μακαρίτης ήταν ανένδοτος, και μόλις προστέθηκε στην προσφορά κι ένας φροντιστής,
το ντηλ έκλεισε στο φτερό.
Μini Quiz: Ποιός ήταν ο φροντιστής;

Πρώτη του εμφάνιση μπροστά στο κοινό της Τούμπας, ένα φιλικό ΠΑΟΚ-Άρης, και ακόμα και οι μεγαλύτεροι
σε ηλικία ψελλίζουν τις λέξεις "Μαγκντί" "μοιάζει" και "Κούδας" στην ίδια πρόταση.
Τα ΣΠΟΡ, κυκλοφορούν με και γαμώ τους εμπνευσμένους τίτλους:
ΜΕ ΛΕΝΕ ΜΑΓΚΝΤΙ!!
Ενώ το ορθό θα ήταν:

تزلج على اسمي

Αποτελεί πονοκέφαλο για τους αντιπάλους του, ο Παχατουρίδης δηλώνει πως "είναι ο δυσκολότερος επιθετικός

που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου" (καλά δεν το είπε και ο Μαλντίνι, ούτε να πεις πως ο Μαέβιους μέρα παρά μέρα

κονταροχτυπιόνταν με τον Μπάτζιο και τον Κλίνσμαν, αλλά όσο να ναι, ήταν δηλώσεις παραδοχής από

γάβρο), σε ένα Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ στο παλιό Καραϊσκάκη, έχει σηκώσει όλο το γήπεδο στο πόδι να τον 

χειροκροτήσει, την ώρα που εμείς, είμαστε κι επίσημα πλέον οπαδοί της Εθνικής Αιγύπτου..

Ο Μαγκντί το μόνο που ήθελε, ήταν ένα βίντεο, κι αυτό δεν του το πήραμε ποτέ.
Σύντομα άρχισε να παραπονιέται για τον Αείμνηστο, Θωμά Βουλινό, και το πως τον πλησίαζε μεταμφιεσμένος
και του ζητούσε αυτόγραφο σε μεγάλες κόλλες χαρτιού, τις οποίες στην συνέχεια μετέτρεπε σε συμβόλαια, με όρους όχι ιδιαίτερα ευνοϊκούς για τον παίκτη..
To πλήρωμα του χρόνου ήρθε, ο παικταράς επέστρεψε στην Αίγυπτο, έγινε αλουμινάς, έριξε τον Μουμπάρακ,
άνοιξε και τον ΣΦ ΠΑΟΚ Βόρειας Αφρικής, εμείς τον θυμόμαστε κάθε φορά που έρχεται ένας αιγύπτιος
παίκτης στην Ελλάδα, αυτός μάλλον δεν μας ξέχασε και ποτέ, and so the story goes..
Μεγάλε Μαγκντί. Respect, αιώνιο..

Κώστας Φραντζέσκος



Για τον παίκτη έχω γράψει κάτι ψιλά σε ένα θεματάκι για τις μεταγραφές του Γενάρη
αλλά είναι πολύ λίγα μπροστά σε αυτά που μας πρόσφερε..
Οι νεότερες γενιές ΠΑΟΚτσήδων, κατάλαβαν τη σημασία του να έχεις έναν παίκτη σύμβολο και πρότυπο
για πολλά μικρά παιδάκια ανεξαρτήτου ομάδας. Την τριετία 1997 - 1999, από όποια αλάνα του Βορρά
και να περνούσες, έβλεπες πιτσιρίκια να στήνουν τείχος, και τον μάγκα της παρέας να προσπαθεί να
σκοράρει.. Φραντζέσκος, ΓΚΟΟΟΟΛΛ.. ήταν η μίμηση της φωνής του Μανούση της Ωμέγα TV που
έδειχνε σε μαγνητοσκόπηση τα παιγνίδια της ομάδας, και ένα αυτό, ένα το τρελό σερί που τρέχαμε,
και η πρόκριση επί της Άρσεναλ στα καπάκια, και εκείνα τα χρόνια γίνανε χιλιάδες νέα ΠΑΟΚτσάκια..
Τα φάουλ του Φραντζ ήταν επιστήμη. Η μπάλα, έπρεπε να στηθεί από τα δεξιά και λίγο πλάγια, 5-10 μέτρα
μπροστά από το ημικύκλιο, για να γίνεις μάρτυρας του τέλειου φάουλ..

Τα ρεκόρ σπάνε το ένα μετά το άλλο, η φανέλα του πουλάει σαν σέο σε πρεζάκια, Ευρωπαϊκές ομάδες
τον ζητάνε, κι όταν πια έρχεται ο παραγκωνισμός του από τον Άρι Βάσιπαπ Χάαν αρχικά, και από τον Πρινς
Λάϊτς αργότερα, αυτός απαντάει με αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από τον καθένα

Το καλοκαίρι του 2000, ο Φραντζ αποχωρεί από την ομάδα, αλλά όταν 3 χρόνια μετά έρχεται σαν αντίπαλος
φορώντας τη φανέλα του Άρη, η Τούμπα του χαρίζει το γνωστό ζεστό χειροκρότημα, σε μια από τις
κορυφαίες στιγμές στην σπουδαία του καριέρα..
Ηγέτης με αρχίδια


Γου Χου Γεωργιάδης



Όσο να ναι, ο ηγέτης, πρέπει να οδηγήσει τον λαό που ηγείται και σε καμιά γη της επαγγελίας..
Και ο Γου Χου μας οδήγησε σε δύο..
Παίκτης χαμηλού προφίλ, χωρίς μεγάλα λόγια μπλα, μπλα γλειψ, σλουρπ με τον περιούσιο λαό (εκτός ίσως
της μυθικής συνέντευξης που έδωσε στο περιοδικό της παέ, ένα χρόνο πριν πάρει μεταγραφή για τον
Ολυμπιακό, πως είναι μια ομάδα που δεν θα πήγαινε ποτέ..), ένα από τα καλύτερα και πιο γλυκά πλασέ
που έχουν περάσει από το Ελληνικό ποδόσφαιρο, πήρε την ομάδα από το χεράκι και την οδήγησε σε δυό
κυπελλάκια.. Το "Σηκωσέ το, το κυπελλάκι, να καβλώ, να καβλώσουμε λιγάκι.." του 2001
(ή αλλιώς "Έσπασε ο διάολος το ποδάρι, το ποδάααρι, το ποδααα-άρι") και το πασίγνωστο σε φίλους και
εχθρούς "Σηκωσέ το, το γαμημένο, δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω"
(ή για τους φίλους

Μας ξηγήθηκε πούστικα είναι η αλήθεια, και μόλις σφίξανε τα γάλατα, την κοπάνησε, αλλά από την άλλη
ποτέ του δεν φίλησε φανέλες, δεν είπε πόσο ΠΑΟΚτσάκι άρρωστο είναι, δεν έβαζε δημοσιογράφους
να τον κάνουν αβάντες, γενικά ήταν λίγο ασυνήθιστος ο τρόπος που λειτουργούσε σε σχέση με κάποιους
πολύ πιο διαφημισμένους, και φυσικά λιγότερο αποδοτικούς στο γήπεδο.
Το χειμώνα του 2007 επέστρεψε να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα, και από κει που θα έβγαζε μισή,
άντε βαριά βαριά μία σεζόν, αυτός ήταν τόσο παιχταράς (και η ομάδα εκείνη τόσο άχρηστη) που στα 38 του
ήταν το βαρόμετρο του ΠΑΟΚ..
Από τους αγαπημένους μου ηγέτες..

Δεν πιάνω τους παικταράδες που φόρεσαν ή ακόμα φοράνε τη φανέλα μας, τα τελευταία 4 χρόνια, και
είναι όλοι τους παικταράδες: Γκαρσία, Κοντρέρας, Κονσεϊσάο, Ίβιτς, Βιερίνια ακόμα και ο Μπακαγιόκο.
Όλοι σπουδαίοι παίκτες, κάποιοι ίσως και ηγέτες, αυτό θα το κρίνει η ιστορία, όπως είπε και μια ψυχή..
Η οποία ψυχή btw, στην Εθνική μπορεί να έκανε παπάδες (δεν γνωρίζω, δεν κάθησα ποτέ να δω παιγνίδι της
Εθνικής με τον τρόπο που βλέπω την ομάδα μου) αλλά στον ΠΑΟΚ, λίγα πράγματα..