Patricio Alejandro Camps

Είπα να μην ακολουθήσω την πεπατημένη, και να μην πιάσω ένα συγκεκριμένο παιχνίδι αλλά, και αφού έχουμε το ελεύθερο από τον καλό πατερούλη Prowler, να εγκαινιάσω μια νέα στήλη, όπου θα ασχολούμαι με παίκτες σταρ, και αντιστάρ, ήρωες και αντιήρωες.
Κι ένεκα των αναμνήσεων που γεννάει η αποψινή μάχη, ντεμπούτο κάνω με ένα σπουδαίο δεκάρι που τίμησε τη φανέλα αλλά δεν προλάβαμε να τον χαρούμε όσο θα θέλαμε.



Ήταν το καλοκαίρι του 2000, η εποχή των παχιών αγελάδων του Χρηματιστηρίου, και των μεγάλων μεταγραφών του Ελληνικού ποδοσφαίρου: ο Παναθηναϊκός έφερνε τον Πάουλο Σόουζα, η ΑΕΚ τους Ρουϊς και Νάβας (ως μεγάλα ταλέντα πάντως, κι όχι ως φτασμένους παίκτες), ο Ολυμπιακός του Ζιοβάνι, έφερνε και τον Ζε Ελίας, και ο ΠΑΟΚ του Μπάτμαν, ήταν θέμα πρεστίζ να μην έμενε στην απ' έξω. Καθώς παρελαύνουν διάφορα ονόματα στον τύπο, και η υπόθεση κωλυσιεργεί χαρακτηριστικά, ο Μπάγεβιτς, παίρνει μαζί του τον Μλάντεν Φόρτουλα και κατηφορίζουν στην Αργεντινή όπου μόλις έχει τελειώσει η Κλαουσούρα. Ο στόχος είναι το δεκάρι που θα κάνει τη διαφορά, και ο πρώτος στόχος της ομάδας είναι ο "Χουεβίτο" (ο Prowler μπορεί να μας εξηγήσει τι σημαίνει, αν και με το Χουέβας, κάπου πάει το μυαλό μου) Εστεμπάν Βαλένσια, της Ουνιβερσιτάδ ντε Τσίλε.
Το σαφάρι δεν στέφεται με επιτυχία, οι δύο άνδρες γυρνάν Θεσσαλονίκη με άδεια χέρια, και η ανακοίνωση του παίκτη θα γίνει από δω.
Έχουμε φάει σχεδόν όλον τον Ιούλιο, η ΑΕΚ παίρνει και τον Τσιάρτα, ο Μυτιληναίος παίρνει στον Ηρακλή τους παίκτες τον έναν μετά τον άλλον, και ακόμα και στο τμήμα μπάσκετ, ο Μπάτμαν ανακοινώνει κάθε μέρα κι από έναν.
Οι εφημερίδες της πόλης, έχουν χάσει την μπάλα σχετικά με το νέο δεκάρι, και το δείχνουν

(η λεζάντα ας πούμε, όλα τα λεφτά) και μια ωραία μέρα, έτσι ξαφνικά, έρχεται η ανακοίνωση του ονόματος : Πατρίσιο Αλεχάντρο Καμπς.

Αν ήταν διαδεδομένο το ίντερνετ εκείνα τα χρόνια, θα έπεφτε η σελίδα του Google (ή του Alta Vista, τότε) με την αναζήτηση που θα γίνοταν μαζικά. "Patrcio, Who?"
Την επομένη μαθαίνουμε το ποιόν του Αργεντίνου, το οποίο δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο (σιγά μη σου έφερνε κάνα γατάκι ο Μπατ) : Βασικό δεκάρι της Βελέζ, τα 5 τελευταία χρόνια, με γεμάτες σεζόν, 201 στο σύνολο και 70 γκολ. Και φυσικά, ποδόσφαιρο στην Αργεντινή δεν είναι μόνο Ρίβερ ή Μπόκα. Η Βελέζ, σε αυτά τα χρόνια μετρούσε 3 Κλαουσούρα, 1 Απερτούρα, και 1 Λιμπερταδόρες και 2 Σουνταμερικάνα (κάτι σαν το ΟΥΕΦΑ)..Εντυπωσιακό, έτσι;
Η φωτό που παρελαύνει στoν τύπο της πόλης, είναι με τον Πατρίσιο με τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής (την οποία φόρεσε 2 φορές) και όπως είναι λογικό, επικρατεί ενθουσιασμός.
Η άφιξη του στην Θεσσαλονίκη δρομολογείται, άπαντες τον περιμένουν ως μεσσία

ενώ η παρουσίαση του γίνεται στο Μακεδονία Παλάς, με κάθε επισημότητα, μαζί με το "άλλο" νο 10 της ομάδας

Ζούμε μεγάλες στιγμές, ο ΠΑΟΚ γαζώνει στα φιλικά, και ο Καμπς μπαίνει σταδιακά στους ρυθμούς της ομάδας. Δυστυχώς όμως, τα φιλικά δεν κρατούν για πάντα, το πρωτάθλημα αρχίζει, και ο ΠΑΟΚ πιστός στις παραδόσεις του, μπαίνει με το αριστερό. Ο Αργεντίνος, παίζει την μπάλα με τη μία, προσπαθεί να περάσει κάθετες μπαλιές, όμως οι συμπαίκτες του, αδυνατούν να τον καταλάβουν, και εκτίθεται ο ίδιος του.
Το κόστος της μεταγραφής, ήταν ιδιαίτερα υψηλό, λέγονταν πως ξεπερνούσε το 1 δισεκατομμύριο δραχμές, και ο λαός της ομάδας άρχιζε την γκρίνια για έναν παίκτη που καλά καλά δεν είχε δει.
Βλέπετε, με την Κλαουσούρα να έχει ολοκληρωθεί μόλις λίγες μέρες πριν ξεκινήσει ο ίδιος την προετοιμασία του με την καινούρια του ομάδα, δεν ήταν απίθανο που  πολλές φορές μέσα στο ματς ξέμενε από ανάσες.
Παρ' όλα αυτά, ο Μπάγεβιτς τον πιστεύει, στους πρώτους ψίθυρους για την αποπομπή του, τον υπερασπίζεται σε συνέντευξη τύπου δηλώνοντας πως πρόκειται για πολύ μεγάλο παίκτη που δεν έχει δώσει ακόμα ούτε το 1% από αυτά που μπορεί, και ο Πατρίσιο ανταποδίδει αυτή την στήριξη και με το παραπάνω, στη μία από τις δύο κορυφαίες του εμφανίσεις με τα ασπρόμαυρα.
Στο κορυφαίο τακτικά παιχνίδι του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο μας, υποδεχόμασταν στην Τούμπα την Ουντινέζε στη ρεβάνς του 1-0 του Φρίουλι.
Παρά την επιθυμία της κερκίδας να βγει η ομάδα μαζικά μπροστά, και να κυνηγήσει το γκολ από το 1ο λεπτό, ο Μπάγεβιτς ξέρει, πως αν δεχτούμε τέρμα, η πρόκριση θα μείνει όνειρο, και κρατάει τον Καμπς στον πάγκο για 60'. Τον ρίχνει μέσα στο 65', και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Το γκολ που στέλνει το ματς στην παράταση, το γκολ στην παράταση που δίνει προβάδισμα πρόκρισης, και οι έντονοι πανηγυρισμοί του, με τη φωτό των παιδιών του στο φανελάκι κάτω από την φανέλα, είναι εικόνες χιλιοπαιγμένες και τόσο έντονες, που μάλλον δεν θα ξεθωριάσουν ποτέ.

10 μέρες μετά, σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα, μοιράζει 2 γκολ "πάρε - βάλε" σε Καραδήμο και Ναλιτζή, όμως ο τερματισμός της συνεργασίας του με τον ΠΑΟΚ ήταν αναπόφευκτος. Πριν καλά καλά βγει ο Δεκέμβρης, ο παίκτης επιστρέφει στην Αργεντινή, όπου η Βελέζ δεν τον αφήνει ούτε να το σκεφτεί.
Παίζει έναν χρόνο στο Μεξικό με τη φανέλα της Εστουδιάντες Τέκος, κι επιστρέφει για άλλα δύο χρόνια στην Αργεντινή, ένα με την Ολύμπια κι ένα με την Κίλμες, για να σταματήσει το ποδόσφαιρο το 2004, σε ηλικία 32 ετών.

Αναλογικά, μιλάμε για ένα από τα πιο σπουδαία ονόματα που έχουν έρθει στον ΠΑΟΚ, οι συνθήκες όμως δεν τον άφησαν να κάτσει κι άλλα χρόνια στην ομάδα μας, και να προσφέρει αυτά που θέλαμε κι εμείς, και ο ίδιος. Εκείνο το βράδυ όμως, της 9ης Νοεμβρίου του 2000 θα μείνει σε όλους αξέχαστο