Φερνάντο, ή απονία

Κυριαρχήσαμε κατά κράτος*, αλλά συνηθίσαμε να ζούμε σε κράτος υπό εκτροπή. Συνοπτικά και χωρίς ευτυχώς έκτροπα, δυστυχώς επικράτησαν τελικά οι άσημοι. Ενδιαφέρον… η «επικράτηση των άσημων» με σαφέστατη αναφορά μέσω παραφθοράς στην «επικράτεια των σημείων» του Μπάρτ. «L’empire des signes» είναι ο αυθεντικός τίτλος και η απόδοσή του ως «αυτοκρατορία των σημείων» μου φαίνεται πιο "πιασάρικο" σαν μετάφραση, αλλά δεν επιμένω αφού τα γαλλικά δεν υπήρξαν ποτέ το δυνατό μου σημείο. Από την άλλη θα ακουγόταν ακόμα καλύτερο το «Η αυτοκρατορία των άσημων» σε ότι έχει να κάνει με τη σκουλικο(σι)φυλή τους.

Ο σκοπός μου δεν είναι να αναλύσω το παιχνίδι αυτό, ούτε να συνεχίσω να κατεβάζω καντήλια για να ξαναδιακοσμήσω το σαλόνι, θα τα αφήσω στο πατάρι για κάποια άλλη στιγμή. Απλώς μέσα από ένα λογοπαίγνιο που έστησα στο μυαλό καθώς γύριζα από το γήπεδο νομίζω ότι θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στο βιβλίο αυτό, μόνο που η δική μου άγνωστη χώρα δεν είναι η Ιαπωνία αλλά η αντιφατική προσωπικότητα του τέως προπονητή μας, του Σάντος.

Ο Σάντος είναι μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου που δύσκολα θα καταλάβεις αν αυτό που κάνει το αγάπα ή το μισεί. Δύσκολο να πεις καθώς η δουλεία γίνεται, αλλά πάντα είναι βρώμικη δουλειά. Κάτι σαν δήμιος στη γαλλική επανάσταση, δεν ξέρεις αν κόβει κεφάλια από διαστροφή ή γιατί κανείς άλλος δεν τολμάει να το κάνει. Όπου τσεκούρι βάλτε σύστημα και τις σαδιστικά πραγματιστικές τακτικές του, όπου κεφάλι βάλτε το οπτικό μας νεύρο, όπου θάνατος, ο απώτερος τόπος όλων μας, το αποτέλεσμα.

Ο ίδιος αποτελεί το λεξικό της σημειολογίας του μοντέρνου ποδοσφαίρου. Στρυφνός, αγέλαστος περνάει σαν οδοστρωτήρας και διδάσκει τον «ορθό δρόμο» του ποδοσφαίρου του μέλλοντος. Οι παίκτες του είναι απλώς γράμματα σε ένα κείμενο τα οποία συνθέτει για να φτάσει στο σκοπό του. Η εικόνα στο χώρο αυτού του εγχειρήματος πολλές φορές τρομακτική και αποκρουστική σαν κείμενο χωρίς κενά και στοίχιση. Αλλά αυτός επιμένει καθώς γνωρίζει το τέλος της ιστορίας, όταν οι άλλοι απλώς βλέπουν επεισόδια.

Δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα προσέγγιζα έτσι αυτόν τον κατά τα άλλα ευφυή άνθρωπο αλλά όταν χωρίζεις μετά από θυελλώδεις σχέσεις όλα σου φαίνονται πολύ πιο καθαρά. Αρκετά καθαρά για να πεις με σιγουριά ότι αυτό που έβλεπες τόσα χρόνια, ήταν συνήθως ένα αποκρουστικό θέαμα, μια συνεχόμενη κακοποίηση ενός αθλήματος που ξεκίνησε ως διασκέδαση και κατέληξε ως πόλεμος οικονομικών κολοσσών και διεφθαρμένων εταιρειών.

Μέσα σε όλα αυτά ο Φερνάντο θα συνεχίσει με το ίδιο πάθος του ασκητή να προσπαθεί να διδάξει τις γραφές του.

____________________________

* μετά το παιχνίδι 0-0 με τον Άρη στην Τούμπα