Εποχικά είδη

Έχουμε γαμηθεί με τόση υπερθέρμανση του πλανήτη.

Αρχίζω την παρουσία μου στο μπλόγκ τούτο με συναίσθημα, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε στην τελευταία σκηνή του τελευταίου έργου του ο Κιούμπρικ πριν τον δολοφονήσει η καταραμένη οικογένεια των αλμπίνο πυγμαίων της φατρίας των Κρούζ.

Ο νομπελίστας Αλ Γκορ όπως και όλη η κατευθυνόμενη από το διεθνές κεφάλαιο δημοσιογραφία και πάλι έπεσαν μέσα. Ήρθε στο μέγαρο πριν από μερικά χρόνια και μίλησε ότι η εποχή που Φεβρουάριο μήνα θα πίνετε καφεδάκι στην Αριστοτέλους με ανοιχτά πουκαμισάκια, δεν είναι μακριά. Προφανώς τον είχαν μπερδέψει τα κουστούμια που επιβάλλει ο ενδυματολογικός κώδικας του μεγάρου και νόμισε ότι μιλούσε σε πιγκουίνους. Συγχωρεμένος ρε Αλ η μυωπία είναι ύπουλη ασθένεια, θα μπεις και εσύ κάποια στιγμή στο πάνθεον με τους μεγάλους Αλ (-Καπόνε, -φ ο εξωγήινος, -αφούζος).

Φυσικά όλα αυτά είναι απλώς ένας υπερτροφικός πρόλογος για υποστηρίξει μια ισχνή ιδέα που θα ολοκληρωθεί με μια εξύμνηση αντί επιλόγου. Οι καιροί είναι περίεργοι κατά μια έννοια και οι περιστάσεις ιδιαίτερες, τόσο για χρεωκοπία όσο και για κέρδη, με κλασσικές μαυραγορίτικες τακτικές, καιροί ιδανικοί για καιροσκόπους. Αυτό πρέπει να εκμεταλλευτεί και ο ΠΑΟΚ στις επικείμενες περιόδους και να κινηθεί σαν άγρυπνο μαυροπούλι. Η απάντηση είναι βασανιστικά απλή και συγχρόνως προκλητικά ιδιοφυής. Ανανέωση για τουλάχιστον 2 χρόνια του Βλάνταν Ίβιτς.

Ο άνθρωπος με τα χίλια ψευδώνυμα, (καλάσνικοφ, φράντζας απλός ή αέρινη φράντζα, ο παγωμένος δρομέας, Ο Σέρβος, η παγογκολώνα, το κρύο αίμα, το λαπωνικό καθαρόαιμο, το χάσκι που δεν χάσκει, κ.α.) που αν τα δείτε με προσοχή θα ανακαλύψετε με τρόμο και δέος ότι αναφέρονται όλα στην μαγική του ικανότητα να τίθεται σε λειτουργία κάτω από κρύο και αντίξοες συνθήκες. Καλύτερα του παιχνίδια η νίκη πριν από δύο χρόνια στο βούρκο των Ιωαννίνων και το χι στη Μόσχα, καθόλου τυχαίο... Ο "Σέρβος" είναι φαινόμενο. Τα εισαγωγικά στο σέρβος δεν είναι τυχαία, είναι το μεγάλο του μυστικό, η προκάλυψή του. Ο Βλάνταν είναι γνήσιο τέκνο των μαρμάρινων βράχων του Ίζενγκαρντ όμως η κρυφή του λατρεία για τη βάρβαρη γοητεία των Ορούκ Χαι (οι παραλληλισμοί είναι προφανείς...) τον εξόρισε από τη μέση (Στερεά την λένε κάποιοι) γη και τον έστειλε στα λημέρια μας.

Συνοψίζοντας και χωρίς διάθεση χαβαλέ γουστάρουμε Βλάνταν και για κάνα χρόνο ακόμα γουστάρουμε να τον βλέπουμε, καπέλο μας.

Και μη ξεχνάτε, είναι ποικιλόθερμος...